Julie was ooit een internationale jetsetter en creatief meesterbrein in het dotcom-tijdperk. Nu heeft ze een fulltime baan, en zoekt ze naar zingeving in het leven.
- Regie
- Molly Lynch
Julie was ooit een internationale jetsetter en creatief meesterbrein in het dotcom-tijdperk. Nu heeft ze een fulltime baan, en zoekt ze naar zingeving in het leven.
Regie: Molly Lynch | Cast: Julie, Gabby, Natalie e.a. | Speelduur: 85 minuten
Van heel dichtbij volgt regisseur Molly Lynch haar vriendin Julie een aantal weken in San Francisco en New Orleans. We zien Julie in haar rommelige huis cocaïne spuiten, we zien haar plassen op straat en kijken tot vervelends toe hoe ze vol trots de blauwe plekken op haar armen laat zien. Ze is een intelligente vrouw, die geen vertrouwen meer heeft in de maatschappij en niets meer belangrijk vindt: "I'm a fuck-up, because society lets me down." Lynch oordeelt daarbij nooit over de keuzes die ze maakt, en is eerder te weinig kritisch. Gucci Crackheads Battle Nihilism is vooral een stukje dagelijks leven van iemand die haar toevlucht zoekt in alles dat in de maatschappij niet wordt getolereerd.
De keuzes die Julie maakt, zijn steeds gericht op bevrediging. Als ze zich kwaad maakt over de oneerlijkheid van haar werkeloosheid, wil ze 'de samenleving' straffen door bijvoorbeeld graffiti te spuiten, overal stickers op te plakken of door op straat te plassen. Klein verzet van een egocentrische vrouw die nergens deel van uit wil maken. Overduidelijk geniet Julie van de aandacht. Ze poseert voor de camera, en uit haar ontevredenheid met zichtbaar plezier. Regisseur Lynch vertelde na de voorstelling op het IFFR dat Julie haar laatst zelfs nog vroeg of ze niet nog eens met de camera langs zou willen komen. Het beeld dat Julie van zichzelf creëert, wordt door Lynch geen centimeter bijgesteld, zodat Gucci Crackheads Battle Nihilism vooral een one-woman-show is geworden.
