Filmtotaal Recensie
Regie: Pablo Larraín | Cast: Roberto Farías (Sandokan), Antonia Zegers (Zuster Mónica), Alfredo Castro (Vader Vidal), Alejandro Goic(Vader Ortega), Alejandro Sieveking (Vader Ramírez), Jaime Vadel (Vader Silva), Marcelo Alonso (Vader García), e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2015
Slechts het deksel van de beerput van het seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk is nog maar opgelicht. Het afgelopen decennium komen er steeds meer verhalen los van priesters die niet met hun schijnheilige tengels van kinderen konden afblijven. De rol van het Vaticaan bij het vinden en vervolgen van de schuldigen is volgens velen nog niet grondig genoeg, al lijkt de huidige paus een feller beleid voor te staan. Volgens velen heeft de kerk nog te lang weggekeken en zelfs meegeholpen om zaken in de doofpot te stoppen en te houden. Zo doen er verhalen de ronde van priesters in de Verenigde Staten die zich schuldig hebben gemaakt aan misbruik maar moeiteloos van parochie konden wisselen. Ook in het zeer gelovige Zuid-Amerika wordt er vreemd omgesprongen met de daders. Ze worden bijvoorbeeld in een tehuis gestopt, waar ze redelijk onder de radar weten te blijven en een teruggetrokken bestaan leiden. Moet je dit als kerk wel willen faciliteren?
Dit is de vraag die opdoemt in El Club, althans bij de kijker. Gesitueerd in een huis aan de Chileense kust leeft een groep priesters die zich op wat voor manier dan ook hebben misdragen. Te midden van hen woont een non die als huisbewaarder alles met de mantel der liefde bedekt. Voor iedereen een tweede kans, maar dit is een instelling die onmogelijk vol te houden is als het om zulke ernstige vergrijpen gaat. De instructies aan de geestelijken zijn duidelijk. Val niet op, praat niet met anderen buiten het huis en zo min mogelijk met elkaar over wat je op je kerfstok hebt. De inwoners van het kustplaatsje in Chili zijn gek op hondenrennen en de gevallen priesters vinden het zelf ook wel een prettig tijdverdrijf. De officiële lezing van de kerk is dat de vier godsdienaren tot inkeer moeten komen en hun zonden moeten overzien. Het viertal leeft een comfortabel leven en wordt nauwelijks geconfronteerd met hun eigen lusten die hebben geleid tot ernstige misstappen in het leven. Als je er niet over praat of zelfs nadenkt dan is dat verleden er simpelweg niet. Deze vorm van luxe wordt doorbroken als zich een vijfde priester meldt. Zijn collega's moeten nu wel hun verleden onder ogen zien.
