Filmtotaal Recensie
Regie: Tony Gatlif | Cast: Céline Sallette (Geronimo), David Murgia (Lucky), Nailia Harzoune (Nil), Rachid Yous (Fazil), Vincent Heneine (Antonieto), e.a.| Speelduur: 107 minuten | Jaar: 2014
Een film vernoemen naar de hoofdpersoon is in veel gevallen een zwaktebod. Bij veel jeugdfilms kom je er nog wel mee weg, maar wanneer gemikt wordt op een iets volwassener publiek zou toch iets creatievers mogen worden verwacht. De enkele keren dat het wel gepast is, betreft het meestal niet de naam van de hoofdpersoon maar van een secundair personage dat de plot voortdrijft, zoals Paul of het recent uitgekomen Frank. Bij het Franse Geronimo is het omgekeerde aan de hand. Het titelpersonage is weliswaar de hoofdpersoon, maar waarom de film haar naam draagt, wordt nooit duidelijk. De dame in kwestie speelt namelijk constant tweede viool.
Geronimo is een moderne hervertelling van Romeo en Julia en daarmee in zekere zin vergelijkbaar met West Side Story. In plaats van dansende Sharks en Jets in Manhattan, zien we hoe in een Zuid-Franse setting een Turkse familie en een Spaanse zigeunerclan lijnrecht tegenover elkaar komen te staan... wat ook enkele keren resulteert in dance-offs. De reden voor het conflict is een verboden romance tussen de Turkse Nil en zigeuner Lucky, die samen onderduiken nadat de eerste is weggerend van een gearrangeerd huwelijk met een tientallen jaren oudere man. Titelfiguur Geronimo is de plaatselijke jongerenwerkster die ze te hulp schiet en poogt het conflict zonder bloedvergieten tot een goed einde te brengen. In zekere zin vervult zij dus de rol van Broeder Laurens (of Friar Laurence, voor de anglofielen onder ons), al zet zij haar leven en reputatie net iets meer op het spel.
