Filmtotaal Recensie
Regie: Dave Wilson | Scenario: Eric Heisserer, Jeff Wadlow | Cast: Vin Diesel (Ray Garrison / Bloodshot), Eiza González (Katie / KT), Guy Pearce (Dr. Emil Harting), Lamorne Morris (Wilfred Wigans), Toby Kebbell (Martin Axe), e.a.| Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2020
Een van de meest frustrerende kijkervaringen is wanneer een film op slimme wijze zijn premisse begint uit te werken, maar daarna alle intelligentie overboord gooit om enkel lomp entertainment te bieden. Niet dat er iets mis is met domme films, maar als je toch niet van plan bent je pretenties waar te maken, laat ze dan lekker achterwege. Op die manier hoeft niemand te worden teleurgesteld. Bloodshot laat zien dat van deze ervaring een overtreffende trap bestaat: een film die begint als domme blockbuster, vervolgens onthult heel wat slimmer in elkaar te steken dan je aanvankelijk dacht, om uiteindelijk alsnog als stupide actiefilm te eindigen.
Op basis van de eerste helft van Bloodshot lijkt volkomen duidelijk wat voor middelmatig vlees we in de kuip hebben. Vin Diesel wordt maar weer eens opgevoerd als stoere rouwdouwer Ray, die als supersoldaat elke onmogelijke missie tot een goed einde weet te brengen, maar ook een goede echtgenoot is voor de vrouw bij wie hij naderhand altijd weer veilig thuiskomt. De oorlogsmissie uit deze openingsfase hanteert het inmiddels veelvuldig toegepaste palet van Black Hawk Down, maar na Rays thuiskomst krijgen we een idyllisch samenzijn met zijn vrouw dat baadt in een gouden gloed, om vervolgens na zonsondergang vol voor het romantische kaarslicht te gaan. Uiteraard zijn deze scènes dusdanig dik aangezet omdat aan dit moois snel een einde komt, maar je vraagt je toch af waarom ze niet gewoon op een normale wijze in beeld gebracht kunnen worden. Een normale thuissituatie zou na de stevige militaire missie al contrasterend genoeg zijn.
