Prachtig mijmerend drama over een oude man en zijn kleindochter die maïs verbouwen op een eiland in een rivier. Het najaar komt dreigend aandenderen.
De rivier schept en de rivier vernietigt, in een eeuwige cyclus, die zelfs de mens niet kan ontsnappen.
Regie: George Ovashvili | Cast: Ilyas Salman (oude man), Mariam Buturishvili (kleindochter), Irakli Samushia (soldaat), e.a. Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2014
Een meanderende rivier in een niemandsland tussen Georgië en haar betwiste autonome regio Abchazië. Vanuit de Kaukasus voert het water van de rivier de Inguri slib mee dat zich afzet tegen de bodem. Het resultaat van het natuurfenomeen is een eiland midden in de rivier dat bestaat uit vruchtbare grond. Ideaal voor het verbouwen van gewassen en dat is ook precies het idee dat een oude boer en zijn kleindochter hebben opgevat. Maar het eiland is van tijdelijke aard en het is slechts een kwestie van tijd voor het water weer bezit heeft genomen van de nieuwverworven aarde. Zwijgend begint het tweetal met de bouw van een primitief huis als beschutting tegen het weerbarstige weer. Eenmaal opgetuigd kan het verbouwen van maïs beginnen.
Het poëtische Corn Island van de Georgische cineast George Ovashili doet wat betreft sfeer en voor een deel van de motieven en thematiek sterk denken aan de grote doorbraak van zijn Zuid-Koreaanse collega Kim-Ki Duk. Net als bij Spring, Summer, Fall, Winter... And Spring is de cyclus en de (in)werking van de seizoenen in Ovashili's derde speelfilm voortdurend merkbaar. Er wordt naar geleefd en in plaats van het weer en de seizoenen te willen beïnvloeden schikken de Georgische landbouwers zich er naar. Een belangrijk verschil met het magnum opus van de Koreaan is dat het werk van Ovashili veel meer een fatalistisch karakter kent, wat vooral tot uiting komt als het water het land weer in zich opneemt. Dat is tevens het moment waarop het plot zich concentreert en zich naar grote dramatische hoogte opwerkt. De regen, storm en het onweer van het najaar zouden in Hollywood een goedkoop trucje zijn geweest, maar zorgen in de visie van Ovashili voor oprechte en bovenal effectieve dramatiek.
