Filmtotaal Recensie
Regie: Sudabeh Mortezai | Cast: Ramasan Minkailov (Ramasan), Aslan Elbiev (Isa), Kheda Gazieva (Aminat), e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2014
Het gebrek aan een vaste verblijfplaats kan een boel doen met een kind. Dat geldt zeker voor het elfjarige jochie Ramasan. De Tsjetsjeense jongen is samen met zijn moeder naar Oostenrijk gevlucht. Ramasans vader is gesneuveld in de burgeroorlog in zijn thuisland. Daar werpt de jongen zich al snel op als een echte huisman, ondanks zijn jeugdige leeftijd. Zijn moeder spreekt slecht Duits, dus voert Ramasan het woord met de Oostenrijkse vreemdelingendienst. Hij heeft zelfs al door welke antwoorden wenselijk zijn en wat de kansen voor het gebroken Tsjetsjeense gezin, dat verder nog uit twee dochters bestaat, om in Oostenrijk te blijven zo groot mogelijk maken. Zo is er een probleem met de bewijsvoering van de dood van Ramasans vader. Het leven van de jongen wordt compleet op zijn kop gezet als Isa, een oude oorlogsmakker van zijn vader, op de stoep verschijnt. Niet alleen moet de tiener een stap terug doen binnen zijn gezin, de vriend van zijn vader vormt voor hem ook een nieuwe vaderfiguur.
Het Oostenrijkse drama Macondo is genoemd naar een buitenwijk van de Oostenrijkse hoofdstad Wenen. Al sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw dient de wijk als opvangplek voor asielzoekers en vluchtelingen. Aanvankelijk waren de vluchtelingen vooral afkomstig uit Oost-Europa, maar gaandeweg kwamen ze ook van verder. De band die de jonge Ramasan met zijn thuisland heeft is uiterst iel. Aan zijn vader heeft hij nog weinig herinneringen en zijn verblijf in Wenen is dan ook vooral gericht op overleven. Zijn levensverhaal wordt geschetst door filmmaakster Sudabeh Mortezai die hiervoor vooral documentaires schoot. Dit verklaart dan ook waarom Macondo de dunne scheidslijn tussen fictie en werkelijkheid verkent. Mortezai knoopte het contact aan met de bevolking van Macondo en probeerde zo de vluchtelingen een gezicht te geven. De uit Iran gevluchte regisseur is zelf kind geweest in Oostenrijk en heeft het leven van Ramasan verinnerlijkt met haar persoonlijke ervaringen.
