Filmtotaal Recensie

Regie: Jafar Panahi | Cast: Jafar Panahi (taxichauffeur/zichzelf), e.a. | Speelduur: 82 minuten | Jaar: 2015

Het beeld dat we in het door massamedia verwende Westen hebben van Iran is nog steeds zeer eenzijdig. Alsof het land nog steeds enkel leeft onder het juk van de ayatollahs en geen culturele, politieke en maatschappelijke diversiteit kent. Natuurlijk wordt het land in het Midden-Oosten nog steeds gedomineerd door godsdienst, maar daarbinnen zijn veel gradaties te bespeuren. Het beeld dat we van Iran hebben is dat van onverschrokken atoommacht en als een land waar vrouwen worden onderdrukt en minderheidsgroeperingen hun leven niet zeker zijn. Je vrije mening verkondigen is er al helemaal niet bij. Aangezien het niet zo gemakkelijk is om even naar het land af te reizen, kunnen we veel leren van de blik van de wereldcinema op Iran.

Dat de inwoners van het land worstelen met universele wereldse problemen werd al duidelijk in het meeslepende en alom gelauwerde familiedrama A Separation. Het lot en de toekomstdromen van een ambitieus meisje daarentegen werd juist weer belicht in het ontroerende Sepideh. En de Nederlanders Jet Homoet en Sharog Heshmat Manesh toonden ten slotte in hun dappere documentaire Daughters of Malakeh al dat achter de kille betonnen muren van de huizen van Teheran levendige en kleurrijke huiskamers schuil gaan. Ook bleek dat filmen in Iran een helse onderneming is, omdat de staat alles wil controleren. Al net zo dapper zijn de pogingen van de filmmaker Jafar Panahi die Taxi Teheran schoot. Hij toont ons de belevenissen van een door hemzelf gespeelde taxichauffeur in de straten van Teheran. Het draait allemaal om de mensen en niet om de maatschappelijke of politieke context. En zo nemen de meest kleurrijke personen plaats op de achterbank van Panahi’s taxi.

Lees verder