Filmtotaal Recensie
Regie: James Napier Robertson | Cast: Cliff Curtis (Genesis Potini), James Rolleston (Mana), Kirk Torrance (Noble), Xavier Horan (Jedi), Miriama McDowell (Sandy), Baz te Hira (Mutt), Wayne Hapi (Ariki), James Napier Robertson (Dave), e.a. | Speelduur: 124 minuten | Jaar: 2014
Bij een drama dat draait om het schaakspel kun je er haast donder op zeggen dat op een gegeven moment de parallellen tussen de personages en de verschillende stukken van de millennia-oude denksport worden opgevoerd. Over de vraag wie in de Nieuw-Zeelandse biopic The Dark Horse de koning, paard of loper is hoeft het arthousepubliek zich gelukkig niet lang het hoofd te breken. De kwestie wordt bij voorbaat afgekapt als meesterschaker Genesis Potini zijn jonge pupillen allemaal een stuk van zijn bijzondere schaakspel meegeeft. Ze moeten het koesteren, maar aan de mogelijkheden en krachten van het stuk wordt verder niet al te veel waarde meegegeven. De tieners dopen Genesis zelf tot koning, al stond hij tijdens zijn actieve schaakloopbaan bekend als The Dark Horse.
Genisis is een merkwaardige, maar zachtmoedige verschijning. Dat wordt meteen duidelijk in het openingsshot van het drama van James Napier Robertson. De regen valt met bakken uit de lucht, maar Genesis deert het weinig dat hij nat wordt. Hij loopt een winkel binnen om een bijzonder schaakspel te aanschouwen. De winkelier heeft geen flauw benul wat voor talent er in de zonderlinge Genesis huist. De voormalig profschaker doet echter ook geen vlieg kwaad en mag altijd terugkomen om naar het schaakspel te komen kijken. Door een speling van het lot komt snelschaker Genesis bij zijn broer en diens zoon terecht. Hij treft hier een compleet anders en vijandig milieu dat vergeven is van de criminaliteit en uitzichtloosheid. De manisch-depressieve Genesis werpt zich op als leraar van het lokale schaakclubje dat bestaat uit kansloze jongeren en betrekt ook zijn neefje in de strategische sport.
