Filmtotaal Recensie
Regie: Stephen Hopkins | Cast: Stephan James (Jesse Owens), Jason Sudeikis (Larry Snyder), Jeremy Irons (Avery Brundage), William Hurt (Jeremiah Mahoney), Carice van Houten (Leni Riefenstahl), e.a.| Speelduur: 134 minuten | Jaar: 2016
De eenentwintigste eeuw is pas zestien jaar oud, maar heeft al de nodige sportevenementen gekend waarvan het gastland omstreden was. China en Brazilië waren niet de meest humane landen om de Olympische Spelen te laten organiseren en hun schimmige imago heeft voetbalbond FIFA er niet van weerhouden de aankomende twee edities van het WK te laten plaatsvinden in Rusland en Qatar. Sportevenementen in een gastland dat het niet zo nauw neemt met de mensenrechten roepen vaak weerstand op, doorgaans resulterend in een publieke discussie waarin regelmatig het woord boycot valt. Wie meent dat dit een recent verschijnsel is, komt bedrogen uit. In 1936 was het immers nazi-Duitsland dat de Olympische Zomerspelen mocht organiseren. De oorlog en de Holocaust waren op dat moment nog ver weg, maar Adolf Hitler en zijn beleid waren desondanks niet bepaald populair in andere landen.
Dat deze editie van de Spelen al aan Berlijn was toegezegd voordat Hitler aan de macht kwam, weerhield de dictator er niet van het sportevenement aan te grijpen om er de nationaalsocialistische ideologie mee uit te dragen (propagandafilmer Leni Riefenstahl stond al klaar om alles vast te leggen). Dat leidde in de Verenigde Staten tot de vraag of men niet beter hun atleten thuis kon houden. Deze kwestie vormt een subplot in Race, waarin de hoofdlijn verhaalt over de Amerikaanse atleet Jesse Owens. Dat hij de geschiedenis inging als winnaar van vier gouden plakken in Berlijn, beantwoordt gelijk hoe die discussie eindigde. Het is de moeilijkheid met dit soort biopics; als de hoofdpersoon was thuisgebleven, was er nu geen film geweest. Eenieder die hoopt te worden verrast door het plot heeft bij dit soort films dan ook weinig te zoeken.
