Filmtotaal Recensie
Regie: Sergio Caballero | Cast: Jinson Añazco (Baranski), Pere Celma (buurman), Alberto Condon (postbode), Michal Lagosz (Scumeck), Alberto Martinez (Volkov), e.a.| Speelduur: 80 minuten | Jaar: 2014
Een Oostenrijkse performancekunstenaar die gevangen wordt gehouden in een elektriciteitscentrale in een desolaat gedeelde van Siberië. Drie dwergen in hun caravans die met behulp van hun telepathische gaven met elkaar communiceren en een kraak moeten zetten. Een vuurpot die Japanse teksten uitkraamt. En dan is er nog de McGuffin waar de dwergen jacht op maken: een object met een even vage als onheilspellende naam: De Afstand. Het zijn de merkwaardige ingrediënten van het surrealistische La Distancia, het tweede filmproject van Tiger Award-winnaar Sergio Caballero. Het was één van de vreemdste titels die het afgelopen jaar op het Internationale Film Festival Rotterdam te bewonderen was. La Distancia brengt enkel een uitzonderlijke kijkervaring, maar vooral geen antwoorden.
In een vraaggesprek reageert de maker behoorlijk verrast op de constatering dat hij een op zijn zachtst gezegd bevreemdende film heeft afgeleverd. Hij dacht nog wel dat het een grote commerciële bedoening zou gaan worden. Gebrek aan zelfspot kan de maker moeilijk verweten worden. Er gaat een mysterieuze aantrekkingskracht uit van de setting waarop hij ons trakteert. De energiecentrale is ingebed in de woeste natuur van het immense Russische gebied. De beelden overdonderen je en Caballero doet hier nog een schepje bovenop door te werken met een experimentele geluidsband. De Spaanse filmmaker is verbonden aan het geluidsfestival SONAR en is van mening dat film niet per se een medium is dat enkel om het beeld draait. La Distancia wordt omlijst met indringende geluiden, vaak ontleend uit hun omgeving. Sfeerverhogend is het zeker, maar welke sfeer Caballero heeft voorgestaan blijft in nevelen gehuld.
