Wild Tales

Wild Tales (2014)

We can all lose control

De Argentijnse Oscarinzending voor beste buitenlandstalige film ontwijkt netjes de gebruikelijke valkuilen van de omnibusfilm.
play

7,9 details

  • 122 Min
  • Komedie
  • Drama
  • Thriller
  • Argentinië
  • Spanje
122 Min Argentinië

Zes verhalen van deceptie in de liefde, de terugkeer van het verleden, een tragedie of zelfs het geweld, vastgezet in een alledaags detail, lijken zich naar voren te duren, waardoor je de controle verliest.

Alt titel
Relatos salvajes
Regie
Damián Szifron
Cast
Darío Grandinetti, Ricardo Darín, Oscar Martínez, Leonardo Sbaraglia, Mónica Villa, Osmar Núñez, María Onetto, Diego Gentile, Erica Rivas, Diego Velázquez, Rita Cortese, Nancy Dupláa, María Marull, Liliana Ackerman, Ricardo Truppel, Julieta Zylberberg, César Bordón, Walter Donado, Germán De Silva.
Opbrengst
$ 27.007.072
Release
21.08.2014
Release NL
30.10.2014

Filmtotaal Recensie

Regie: Damián Szifron | Cast: Ricardo Darín (Simón Fisher), Óscar Martínez (Mauricio Pereyra Hamilton), Leonardo Sbaraglia (Diego Iturralde), Érica Rivas (Romina), Julieta Zylberberg (Waitress), e.a.| Speelduur: 122 minuten | Jaar: 2014

Door de eeuwen heen is het thema vergelding een zeer bruikbare basis gebleken voor verhalen. In veel prechristelijke mythen en sagen komt het voor, maar ook de Bijbel staat er vol mee. Ironisch genoeg is juist dat boek min of meer de basis geworden voor onze westerse samenleving. Gelukkig zijn de meeste vormen van vergelding bij wet verboden. Wanneer het thema in het nieuws voorkomt, is het dan ook vaak in een negatieve context. In werkelijkheid gaat vergelding vaker over een eindeloze cyclus van onnodig geweld (zie het Midden-Oostenconflict) dan dat een onterecht behandeld individu zijn boosdoener met gelijke munt weet terug te betalen. Voor die laatste hebben we gelukkig fictie. Maar valt er na al die jaren überhaupt nog iets interessants te doen met dit thema? Het Argentijnse Wild Tales laat zien dat dat prima mogelijk is.

Wild Tales vertelt zes korte verhalen die enkel thematisch met elkaar verbonden zijn. Dat maakt dit een zogenaamde omnibusfilm: het filmequivalent van een verhalenbundel. Gemiddeld genomen verschijnt jaarlijks wel zo’n film en hoewel er geslaagde voorbeelden van bestaan, hebben ze praktisch allemaal dezelfde handicaps: toon, kwaliteit en focus. Dat de losse segmenten doorgaans worden geschreven en geregisseerd door verschillende cineasten, zorgt vaak voor een potpourri van stijlen. Ook zijn er vrijwel altijd kwaliteitsverschillen; de filmmakers zijn immers niet allemaal uit hetzelfde hout gesneden. Het probleem van focus komt meestal door de grote hoeveelheid verhaaltjes. Doorgaans trekken films anderhalf tot twee uur uit voor het vertellen van één verhaal, dus wanneer een film achttien verhaaltjes in twee uur propt (zie Paris, Je T’Aime), resulteert dat vaak in losse schetsen die in een oogwenk weer voorbij zijn. Hierdoor worden ze al gauw inwisselbaar, met desinteresse van de kijker tot gevolg.

videotrailers & clips

alle artikelen (2)

Wild Tales Nieuwsberichten