Filmtotaal Recensie
Regie: Pascale Ferran | Cast: Josh Charles (Gary), Anaïs Demoustier (Audrey), Radha Mitchell (Elisabeth), Mathieu Amalric (verteller), e.a. Speelduur: 127 minuten | Jaar: 2014
Drie kwartier voor de eindstreep neemt het Frans-Amerikaanse Bird People een wel zeer onverwachte surrealistische wending. Het maakt de titel van Pascale Ferrans drama wellicht een stukje duidelijker in letterlijke zin en met een beetje fantasie kan de kijker ook nog wel begrijpen wat de filmmaker precies voor ogen heeft gehad. De omslag zorgt voor een nieuwe invalshoek waarmee Audrey, schoonmaakster van hotelkamers, haast letterlijk als een vlieg op de muur haar omgeving gadeslaat en analyseert. Het ultieme gevoel van vrijheid dat ze hierbij ervaart, zet alles in een nieuw perspectief. Maar de toeschouwer vraagt zich af wat de zin of de onzin ervan is, vooral gezien de gortdroge kost die eraan voorafging.
Ferran is ambigu in haar boodschap. Wil ze de moderne communicatiemiddelen die ons in groten getale omringen, maar ons juist veel minder communicatief maken, aan de kaak stellen? De lange beginscène in het Parijse openbaar vervoer doet zoiets vermoeden. Mensen gaan volledig op in hun gadgets, maar voelen blijkbaar wel een manier om digitaal contact met anderen te zoeken. Of gaat het de filmmaakster om de hectiek van het zakenleven dat uiteindelijk weinig geluk in petto heeft? Het leeuwendeel van haar drama richt zich namelijk op de Amerikaanse ingenieur Gary die na een paniekaanval in een troosteloze hotelkamer bij Charles de Gaulle een drastisch besluit neemt. Hij wil kappen met alles. Met zijn baan, zijn vlucht naar de Emiraten en zijn huwelijk waarbinnen enkel nog door middel van ruzies wordt gecommuniceerd.
