Filmtotaal Recensie
Regie: Eché Janga | Cast: Hans Dagelet (Frans Weeling), Manou Kersting (Elias), Paol Cairo (John), e.a. | Speelduur: 79 minuten | Jaar: 2014
De Amsterdamse topcrimineel Frans Weeling is op de vlucht. Voor een Nigeriaanse bende waarmee hij het aan de stok heeft. Wat hem betreft gaat het over niets; een paar ton slechts. Om uit handen van de Afrikanen te blijven zoekt Frans met vrienden en partners in crime Elias en John zijn toevlucht in een vakantiewoning op Texel. Het wachten tot de storm is overgewaaid duurt lang. Het eiland is deprimerend in het najaar. De mannen hangen wat rond in de woning, het plaatselijke zwemparadijs waar ook geen kip te bekennen is en trekken er uit pure verveling dan maar op uit om de plaatselijke vuurtoren te bekijken. Maar Frans is niet alleen op de vlucht voor zijn criminele vijanden, hij is met name op de vlucht voor zichzelf.
Niet alleen de hoofdpersoon, maar zelfs de premisse van de eerste lange speelfilm van Eché Janga is in nevelen gehuld. Van de gesprekken tussen de mannen worden we ook niet echt veel wijzer. Ze gaan over triviale zaken en verwikkelingen in de onderwereld waar je als kijker buiten wordt gehouden. De zwijgzaamheid overheerst voornamelijk in de eerste helft van dit introverte drama, als Frans en zijn handlangers op het eiland verblijven. Janga hanteert een sombere en klinische regie, die vorm krijgt door middel van een statische camera. De filmmaker regisseert, maar houdt zijn publiek op afstand. Frans is niet bepaald een open boek, maar het is hard werken om nog enige aansluiting te vinden bij zijn belevingswereld.
