Filmtotaal Recensie
Regie: David Gordon Green | Cast: Al Pacino (A.J. Manglehorn), Holly Hunter (Dawn), Chris Messina (Jacob Manglehorn), e.a. Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2014
Verbittering is een understatement als je de oude slotenmaker A.J. Manglehorn zou moeten omschrijven. Over zijn vrouw die hem jaren geleden verliet is hij nog steeds niet heen. De hakkenbar die Manglehorn bestiert in een klein Amerikaans plaatsje zorgt nog voor enige afleiding, al heeft Manglehorn duidelijk niet zijn dag. Er gaat van alles mis, een lamp die na vervanging er gelijk weer de brui aan geeft of een ondankbare latina die haar eigen kind heeft ingesloten en door Manglehorn uit de auto bevrijd moet worden. Het lijkt haast tekenend voor het leven van de zonderlinge man, die nog het meest hecht aan zijn kat. Maar ook zijn steun en toeverlaat zit het niet mee, want het beestje wil al dagen niet eten. Vrijdag is dag waarop Manglehorn zijn geld komt afleveren bij de plaatselijke bank die bekend staat om de gratis donuts en behulpzame baliemedewerkster Dawn. Met de charmante dame maakt Manglehorn altijd wel een praatje, maar een poging tot toenadering pakt de brombeer uiterst ongelukkig aan.
Manglehorn is het nieuwste project van filmmaker David Gordon Green, die we kennen van het ruwe coming-of-agedrama Undertow en bromance (tragi)komedies als Pineapple Express en Prince Avalanche. In dit drama probeert Gordon Green echter het leed en de tragiek van een gekwetste ziel te treffen, zonder er nou gelijk mee te dwepen. Al Pacino speelt de titelfiguur als een einzelgänger die getekend is door de liefde en door de vrouw die hem verliet en een etterende wond heeft achtergelaten. Ondanks deze wandaad blijft zij de vrouw langs wier lat alle anderen worden gelegd. Het hoe en waarom van deze verloren liefde wordt niet echt uitgelegd, maar het kan niet anders of de middenstander moet er zelf ook wel de hand in hebben gehad. De vraag is namelijk of Manglehorn tijdens zijn huwelijk een geheel andere man was of ook al de pessimist met de chronisch moeilijke persoonlijkheid. Maar Manglehorn heeft wel meer deuken op zijn ziel, wat duidelijk wordt in het contact met zijn eigen zoon. Zakenmannetje Jacob heeft zijn vader niet echt meer nodig en wil vooral heel graag tentoonspreiden hoezeer hij het, in tegenstelling tot zijn vader, wel heeft gemaakt in het leven en niet op een cent meer of minder kijkt.
