Filmtotaal Recensie
Regie: Rob Minkoff | Cast (stemmen): Jeroen Spitzenberger (Mr. Peabody), Sem Ragas (Sherman), Pip Pellens (Penny Peterson), Karin Bloemen (juffrouw Grunion), Lottie Hellingman (Patty Peterson), e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2014
Mr. Peabody en Sherman zijn in onze Lage Landen wellicht wat minder bekend. Het merkwaardige duo maakte voor het eerst zijn opwachting in de jaren vijftig en zestig als onderdeel van de tekenfilmserie The Rocky and Bullwinkle Show. In de afleveringen met het tweetal die onder de titel Peabody's Improbable History verschenen, trokken de erudiete hond Peabody en zijn mensenzoon Sherman de hele wereld over en doken ze met hun tijdmachine bovendien ook nog eens de geschiedenis in. Decennia later wordt het tweetal opnieuw van stal en door de digitale molen gehaald. De verhoudingen tussen hond en adoptiefzoon zijn enigszins aangepast aan de tijd. Destijds werd Sherman als een soort huisdier behandeld, terwijl er nu meer sprake is van een klassieke vader-zoonrelatie. Toch klinkt het oorspronkelijke thema nog door in het feit dat Sherman door de pestkoppen van school steevast als hond wordt bestempeld. Zelfs de raad van de kinderbescherming zit achter het tweetal aan, want een hond kan natuurlijk niet voor een kind zorgen.
Mr. Peabody & Sherman anno 2014, geleid door één van de regisseurs van The Lion King, begint met een vluchtige introductie van de personages. Peabody is een onzekere pup die door zijn hyperintelligente gedrag en uiterlijk door niemand uit het asiel wordt meegenomen. Hij is dan ook letterlijk de underdog en besluit dan maar zijn leven aan de wetenschap te wijden. De achtbaanrit die volgt, begint in de tijd van Marie-Antoinette. Met de WABAC-machine, die de ultrageleerde hond heeft ontwikkeld, kan hij met Sherman naar elk moment in de geschiedenis gaan, zolang het maar een tijd is waarin ze zelf nog niet bestaan. De immer ratelende Peabody heeft zichzelf als taak gesteld om zijn zoon en daarmee het publiek met zoveel mogelijk weetjes en pseudowetenschappelijk geneuzel te vermoeien. Daar komt bij dat de hond ook nog eens irritant goed is in zo'n beetje elke denkbare sport-, muziek- en andere creatieve discipline. Niet alleen gaat dit vrij snel op de zenuwen werken, maar het valt ook nog maar te bezien of het jeugdige publiek veel chocola kan maken van de flarden geschiedenis die Peabody ze tracht te onderwijzen.
