Filmtotaal Recensie
Regie: Spiros Stathoulopoulos | Cast: Theo Alexander (Theodoros), Tamila Koulieva-Karantinaki (Urania) e.a. | Speelduur: 82 minuten | Jaar: 2012
Er worden de laatste jaren interessante dingen gefilmd in Griekenland. De meningen lopen uiteen over de vraag of de economische malaise in het mediterrane land er direct iets mee te maken heeft. Toch zorgt een crisis vaak wel voor uitzonderlijke creativiteit. Er wordt zelfs gesproken over een nieuwe golf in de moderne Griekse cinema, veelal gekenmerkt door een bizar-komische toon. Recente uitingen van de beweging zoal Dogtooth en Attenberg belandden ook in onze Hollandse filmhuizen. Het warrige kloosterdrama Metéora van de Grieks-Colombiaanse filmmaker Spiros Stathoulopoulos is geen van dit alles. Als de boel niet zou zijn opgesierd door prachtige middeleeuws aandoende animaties was het verhaal over een onmogelijke en bovenal ongrijpbare liefde tussen een non en een monnik zelfs dodelijk saai geworden.
De setting die Stathoulopoulos ons voorschotelt is van haast mythische proporties. Van het moeilijk te doorgronden Griekse soort. De Russiche non Urania woont op de linker bergtop van het woeste Griekse binnenland en wordt met een net en een touw dagelijks door haar medekloosterlingen op en neer gehesen. Smachtend op de berg ernaast zit monnik Theodoros die dagelijks vanaf een stenen trap neerdaalt. Tussen de bergen in staat een kleinere rots met daarop een eenzame boom. De twee geestelijken hebben quasi-geheime ontmoetingen en picknicks. Tussen de celibatair levende zielen woedt een ontembaar verlangen. De heimelijke geliefden kunnen steeds moeilijker de keuze maken tussen het dienen van God en het volgen van hun gevoel en vleselijke lusten.