Filmtotaal Recensie
Regie: Dan Fogelman | Cast: Al Pacino (Danny Collins), Annette Bening (Mary Sinclair), Bobby Cannavale (Tom Donnelly), Jennifer Garner (Samantha Leigh Donnelly), Christopher Plummer (Frank Grubman), e.a. | Speelduur: 106 minuten | Jaar: 2015
Films over een comeback worden vaak nog net een stukje leuker om naar te kijken wanneer de hoofdrolspeler in kwestie zelf ook wel weer eens een hit kan gebruiken. Uiteraard hoeft een acteur met de status van Al Pacino zich inmiddels niet meer te bewijzen, maar met de sinds de millenniumwisseling gestaag groeiende stapel van bedenkelijke tussendoortjes is een uitschieter wel weer eens welkom. Een mooie parallel met het titelpersonage in Danny Collins. De bejaarde popster verdient een goed belegde boterham met het zingen van andermans liedjes, maar heeft de liefde voor het vak al een tijde verloren. Een veertig jaar te laat afgeleverde brief van zijn grote idool John Lennon geeft de zanger het nodige zetje om het roer om te gooien.
'Hey, baby doll! Whats going on!' schelt het voor de zoveelste keer van de tribunes van een veel te fel verlichte zaal van een poppodium in Los Angeles. Met zijn brede grijns en losse heupen krijgt Danny Collins het publiek moeiteloos aan het meezingen en op de voorste rij heeft een drietal grijze dames de tijd van hun leven. Zo gauw het optreden echter voorbij is, snelt de oude popster de kleedkamer in om zijn neus te poederen, om vervolgens gauw in zijn dure bolide naar huis te scheuren naar zijn vele jaren jongere vriendin. Met de ironische inzet van Lennons 'Working Class Hero' op de achtergrond is de boodschap direct duidelijk. Collins geniet van beduidend meer aanzien en weelde dan de gemiddelde negen-tot-vijf-arbeider, maar de passie is ver te zoeken. Zijn muziek is enkel nog een middel om geld te verdienen. Alle vroegere ambities om als tekstschrijver met betekenisvolle liedjes op de proppen te komen heeft de zanger allang laten varen.
