Filmtotaal Recensie
Regie: Roberta Grossman | Cast: Harry Belafonte, Regina Spektor, Connie Francis, Leonard Nimoy, e.a. | Speelduur: 75 minuten | Jaar: 2012
Van de traditionele Joodse volksmuziek geniet Hava Nagila toch wel de grootste bekendheid. De Hebreeuwse titel betekent letterlijk 'laat ons gelukkig zijn'. Het nummer is een stemmingmaker op menig Joodse bruiloft en bar mitswa, maar is inmiddels haast net zo bekend in de rest van de wereld. Door de vele bewerkingen, van latin tot house en van blues tot gabber, is de melodie er bij vele generaties flink in geramd. Uiteenlopende artiesten als Harry Belafonte, Connie Francis en Regina Spektor zetten het nummer op hun repertoire, of gebruikten het als inspiratie voor hun eigen muziek. Hoe geliefd het deuntje bij velen ook is, er is eveneens een hele schare Hava Nagila-haters die de oorwurm niet kan uitstaan.
Voor een melodie die zo bekend is, is de geschiedenis uiterst diffuus, vooral als het gaat om de tekst. In de naar het Joodse stuk genoemde documentaire wordt op humoristische wijze getracht de oorsprong uit te pluizen en het culturele belang ervan te duiden. De bewoners van een klein dorp in Oekraïne hebben er geen flauw benul van dat Hava Nagila is ontstaan in de Joodse gemeenschap die ruim een eeuw later nauwelijks nog aanwezig is. Een langzame versie van het stuk deed dienst als woordloos gebed. Het werd vervolgens zo'n honderd jaar geleden meegenomen naar Palestina, waar het werd opgetekend door Abraham Idelson, een etnoloog en verzamelaar van volksmuziek. Toen begon tevens het gedonder, want zowel hij als zijn leerling claimen het nummer van tekst te hebben voorzien. Hun beider nabestaanden kibbelen er tot vandaag de dag over.
