Filmtotaal Recensie
Regie: Cate Shortland | Cast: Saskia Rosendahl (Lore), Nele Treps (Liesel), Mika Seidel (Jürgen), André Frid (Günter), Kai-Peter Malina (Thomas), e.a.| Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2012
De recentste Australische Oscarinzending voor beste niet-Engelstalige film is opgenomen in Duitsland, heeft een Duitse cast, bevat louter Duitse dialogen en speelt zich af in de nadagen van het Derde Rijk. Als je niet beter zou weten, zou je Lore dus zonder enige bedenking scharen onder de grote hoeveelheid Duitse filmproducties van de afgelopen jaren waarin het Holocaust- en oorlogsverleden onder de loep is genomen. Maar goed, met een Australische regisseuse en het budget grotendeels afkomstig uit haar moederland, had de film de juiste papieren om uit te komen voor Australië. Het is tekenend dat Amour de Oscar binnenhaalde voor Oostenrijk, terwijl de ingezonden film zich afspeelt in Frankrijk en bevolkt wordt door Franse acteurs die zich uiten in Franse dialogen. Ook bij de winnaar waren dus de nationaliteit van de regisseur en de herkomst van het budget doorslaggevend. Het blijft een apart gebeuren, die Oscars.
Toch liggen de zaken bij Lore net iets gecompliceerder. Zo is het verhaal gebaseerd op een boek van een Britse schrijfster en is de regisseuse getrouwd met een Joodse man wiens familie in de jaren dertig het opkomende nazisme ontvluchtte. En in tegenstelling tot veel Duitse genregenoten is Lore niet echt een film waarin Duitsland als natie geconfronteerd wordt met zijn eigen duistere verleden, maar gaat het er meer om hoe de wandaden van de ene generatie de volgende nog jarenlang zullen worden aangerekend. Een dergelijk verhaal heeft baat bij een vertelling door Britse en Australische buitenstaanders omdat het niet om schuld gaat, maar om beschuldiging. Die volgende generatie zien we vertegenwoordigd door de vijf kinderen van een SS'er. Enkel de oudste dochter, Lore, is geboren voor 1933, maar geen van hen kent een ander leven dan hetgene onder het naziregime dat zojuist aan diggelen is geslagen.
