Filmtotaal Recensie
Regie: Eli Roth | Cast: Lorenza Izzo (Justine), Ariel Levy (Alejandro), Daryl Sabara (Lars), Aaron Burns (Jonah), e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2013
Eli Roths vorige horrorfilm is amper de bioscoop uit of zijn volgende project dient zich al aan. Terwijl in Knock Knock de onderbuik van onze maatschappij wordt geïllustreerd aan de hand van een gewelddadige 'home invasion', behandelt The Green Inferno de aloude 'wij-zij'-tweedeling tussen de westerse beschaving en de onbeschaafde wilden in de jungle. Met deze film hoopt Roth een terugkeer van de kannibalenfilm te bewerkstelligen. Dat subgenre overheerste de Italiaanse horrorfilm in de jaren zeventig en tachtig en koppelde extreem grafisch geweld tegen mens (in scène gezet) en dier (doorgaans echt) met kritische beschouwingen over de bloeddorst van de media in onze 'beschaafde' wereld. Kannibalenfilms genieten nog immer een cultstatus onder liefhebbers van hardcore horror waartussen horrorgoeroe Roth ook zichzelf rekent. De tijden zijn desondanks veranderd en The Green Inferno geeft vooral aan dat 'ze ze niet meer maken zoals vroeger'. Goed nieuws voor de dieren, maar wie op een herleving van de gore van cultklassiekers als Cannibal Holocaust hoopt, komt bedrogen uit.
Datzelfde Cannibal Holocaust diende als voornaamste inspiratiebron voor The Green Inferno. Niet alleen ontleende het project zijn titel aan de 'film-in-de-film' uit de in veel landen verboden griezelaar uit 1980, ook het scenario van Roths nieuwste bevat de nodige referenties. De kritische blik op de moderne media bijvoorbeeld, maar ook het uitgangspunt dat de onbeschaafde wilde helemaal niet op de invloed van de westerse wereld zit te wachten. Ook al is die goedbedoeld, zoals in The Green Inferno, waarin een groep naïeve Amerikaanse studenten naar de jungle van Peru afreist om een inboorlingenstam te redden van de kettingzagen die hun leefgebied verwoesten. Gewapend met hun mobieltjes werpen de stereotiepe studentjes zich tussen de bulldozers en de jungle om de mediasensatie op te zoeken. Maar als de klus geklaard is, stort hun vliegtuig op de terugreis neer boven de groene hel, waar ze verwelkomd worden door de pijlen van diezelfde inheemsen die ze zo edelmoedig probeerden te redden. En vervolgens begint het gebruikelijke martel- en vreetfestijn waarmee de kannibalenfilms hun dubieuze reputatie verkregen.