Filmtotaal Recensie
Regie: Safinez Bousbia | Speelduur: 88 minuten | Jaar: 2012
El Hadj Mohamed El Anka was één van de belangrijkste grondleggers van de Algerijnse moderne volksmuziekstroming chaâbi. De Arabische term betekent letterlijk 'van het volk'. De volksmuziek die El Anka mede ontwikkelde vormde een reactie op de dominante Berberse, Arabische en Andalusische muziekstromingen, die te weinig de stem en gevoelens van de gewone Algerijn verwoordden. El Anka groeide in de vroege jaren vijftig van de vorige eeuw uit tot een waar muzikaal en cultureel fenomeen met popsterrenstatus. Aanvankelijk werd door de elite nog neergekeken op de volkse muziek, maar toen El Anka een positie in het conservatorium van Algiers had verworven, kon niemand meer om hem heen. De geschiedenis gooide met de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Fransen roet in het eten. Algerije en de chaâbimuziek raakten versnipperd en haast vergeten.
Niet bij de bejaarde beoefenaars ervan, die op wat thuisblijvers na, uitwaaierden naar onder meer Marseille en Parijs. Opvallend was dat in de naoorlogse jaren waarin de muziekstroming werd geboren en tot volwassenheid kwam etnische en religieuze verschillen er niet toe deden. De muziek van het volk werd omarmd door zowel moslims als joden, ondanks het feit dat duizenden kilometers verderop de staat Israël reeds gesticht was. De Iers-Algerijnse filmmaakster Safinez Bousbia betrad tien jaar geleden een klein winkeltje in Algiers, waar ze in gesprek raakte met de eigenaar, ooit een volleerd beoefenaar van chaâbi. Zo kwam ze op het spoor van de oude musici en de boeiende historie van chaâbi die in de kashbas van de Algerijnse hoofdstad ontstond. Bousbia besloot de mannen op te sporen en ze te herenigen. De reünieband werd El Gusto gedoopt.
