Filmtotaal Recensie

Regie: Chris Teerink | Speelduur: 75 minuten | Jaar: 2012

De naam Sol LeWitt zal bij velen niet gelijk een belletje doen rinkelen. De kans is echter groot dat het werk van de in 2007 overleden Amerikaanse kunstenaar meer herkenning zal oproepen. LeWitt staat bekend om zijn hoog abstracte stijl die onder meer schatplichtig is aan onze eigen Piet Mondriaan. De werken van LeWitt zijn imposant, op het eerste oog wellicht kinderlijk eenvoudig, maar juist door de mathematische precisie en strakke uitvoering geniaal. Het werk van de Amerikaan maakt dikwijls deel uit van het publieke domein en is te vinden op muren en vloeren van publieke gebouwen en in metrostations. De kunstenaar was wars van de snobistische verzamelaars die de prijs van zijn werken omhoog dreven. De kunst van LeWitt moest betaalbaar zijn en tijdens zijn leven stelde hij zelfs een prijslimiet voor sommige van zijn werken in. Zo bleef zijn werk voor iedereen betaalbaar en toegankelijk. Deze utopische gedachte viel in duigen na LeWitts dood vijfenhalf jaar geleden.

Le Witt liet zich niet graag in het hokje van de minimalistische of conceptuele kunst stoppen, al stond hij wel aan de wieg van beide bewegingen. Hij was daarnaast een pionier in het ontwikkelen van reproduceerbare kunst. De uitvoering was van secundair belang, het ging om het concept dat kon worden uitgelegd in heldere instructies. Als je een LeWitt aan de muur wilde dan kocht je dikwijls het idee en niet per se de artistieke uitvoering. Dit wordt allemaal duidelijk in de documentaire die filmmaker Chris Teerink over de kunstenaar maakte. In de hoge achthoekige koepelzaal van het Maastrichtse Bonnefantenmuseum wordt verslag gedaan van de poging om een bekend werk van LeWitt uit te voeren. De muurtekening #801 'Spiral' bestaat uit een lange zwarte spiraal op een hagelwitte achtergrond waarvan de banen zo'n tien centimeter uit elkaar liggen.

Lees verder