Filmtotaal Recensie
Regie: Lenny Abrahamson | Cast: Michael Fassbender (Frank), Domhnall Gleeson (Jon Burroughs), Maggie Gyllenhaal (Clara), Scoot McNairy (Don), François Civil (Baraque), Carla Azar (Nana), e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2014
De muziekliefhebber van vandaag de dag heeft weer behoefte aan mysterie, als je de makers van de hele rare maar fijne komedie Frank mag geloven. Ze zeggen het niet hardop, maar maken glashelder duidelijk dat met de komst van de moderne media er weinig meer aan de verbeelding over wordt gelaten. Het wel en wee van de sterren, die vaak bijzonder weinig meer kunnen dan alleen maar bekend zijn, wordt uitgebreid uitgemeten op internet. Dat was vroeger wel anders. Het androgyne voorkomen van David Bowie, de vele gedaantewisselingen van Madonna en de rare psychedelische uitspatting van de late Beatles: allemaal riep het mysterie op. In de hedendaagse popmuziek zijn alleen de twee gehelmde mannen van Daft Punk nog een beetje geheimzinnig.
Neem dan de frontman van de alternatieve band met de onuitspreekbare naam The Soronprfbs die in de snedige parodie van de Ier Lenny Abrahamson centraal staat. Frank is een raadsel met een onmiskenbaar maar nauwelijks te vatten charisma, die sinds zijn puberteit heeft besloten met een enorme kop van een stripfiguur gemaakt van papier-maché op te lopen. Nieuwkomer Jon houdt zich niet zozeer bezig met het waarom van deze kleedpartij, maar vooral met de praktische problemen waar deze Frank tegenaan moet lopen. Slaapt hij ook met dat ding op? En hoe moet hij eten en drinken? Even denkt hij de frontman van de band te hebben ontmaskerd als hij in het Ierse vakantiehuisje waar de muzikanten hun nieuwe plaat moeten opnemen Frank onder de douche ziet staan met het masker op de grond. Mis, want Frank heeft er gewoon twee. De medebandleden, aangevoerd door de bitcherige Clara houden zich niet eens bezig met dit soort aardse dilemmas. Frank is een genie, punt uit.
