Filmtotaal Recensie
Regie: Jake Schreier | Cast: Frank Langella (Frank), Peter Sarsgaard (Robot), James Marsden (Hunter), Liv Tyler (Madison), Susan Sarandon (Jennifer) e.a. | Speelduur: 89 minuten | Jaar: 2012
Het onvermijdelijke gegeven dat de mensheid in de toekomst vergezeld zal zijn door robots vormt al generaties lang een inspiratiebron voor alle vormen van fictie. In films heeft het geleid tot een grote hoeveelheid iconische personages als C3PO, de Terminator, WALLE en recentelijk nog David, de show stelende androïde uit Prometheus. Wat opvalt, is dat robots in films in de meeste gevallen fysiek of emotioneel zo goed mogelijke kopieën zijn van hun scheppers, wat natuurlijk leidt tot de aloude vraag die behandeld wordt in zowat elk scifiproduct: Wat maakt ons menselijk? Robots zonder menselijke emoties of uiterlijk zien we vrijwel nooit. Toch ligt het voor de hand dat we ze over een aantal jaar vooral op die manier zullen ervaren.
Robot & Frank speelt zich af in de nabije toekomst (een jaartal wordt niet genoemd) waarin robots niet meer weg te denken zijn uit de dagelijkse realiteit, al zijn er nog genoeg mensen die zich dat anders kunnen herinneren. Zeventiger Frank is zo iemand. Als gepensioneerde inbreker slijt hij zijn saaie leventje in een rustig dorpje, waarbij hij vooral afleiding vindt in de plaatselijke bibliotheek en het contact met de daar werkzame leeftijdsgenoot Jennifer. Wanneer Franks gedrag er steeds meer blijk van geeft dat zijn geheugen hem in de steek begint te laten, kiest zijn zoon er niet voor hem naar een verzorgingstehuis te sturen, maar een robot voor hem aan te schaffen. Deze moet hem assisteren in de huishouding en aansporen tot een gezondere leefstijl. Dat laatste lukt grotendeels, maar daar blijft het niet bij: vergezeld door zijn nieuwe partner-in-crime pakt Frank zijn oude beroep weer op.
