Filmtotaal Recensie
Regie: Raymond Depardon en Claudine Nougaret | Cast: Raymond Depardon, Claudine Nougaret, e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2012
Het wordt al vlug duidelijk dat Raymond Depardon niet in de wieg is gelegd om de boerderij van zijn vader over te nemen. Op twaalfjarige leeftijd krijgt hij voor het eerst een fotocamera in handen. Nota bene een verjaardagscadeau dat voor zijn broer bedoeld was. Vier jaar later is Depardon de assistent van een vooraanstaand fotograaf, nog steeds zonder enige opleiding. Inmiddels is Depardon de zeventig gepasseerd en uitgegroeid tot een vermaard fotograaf en filmmaker. Zo kennen sommige bioscoopgangers wellicht nog Depardons 10e Chambre - Instants dAudience, een documentaire waarbij we een inkijkje krijgen in de uiteenlopende, vaak alledaagse zaken die op de rol van een Parijse kantonrechter verschijnen. Autodidact Depardon heeft voor zijn werk de hele aardbol bereisd, veelal bijgestaan door zijn vrouw Claudine Nougaret. Na hun vele wereldwijde omzwervingen zoeken ze het op kleinere schaal. Depardon trekt er in zijn vrije tijd op uit om het normale Franse leven op zijn ouderwetse platencamera vast te leggen.
Een groter contrast tussen de kiekjes van dorpelingen, Franse stranden en authentieke tabakswinkeltjes en de conflictgebieden die Depardon tijdens zijn lange carrière bezocht is haast ondenkbaar. De sympathieke fotograaf heeft verslag gedaan van de grote brandhaarden in de wereld en van politiek en maatschappelijk opzienbarende zaken. De documentaire Journal de France legt het heden en verleden van Depardon vast en werd hoofdzakelijk door partner Nougaret samengesteld en voorzien van commentaar. Ze wisselt historisch beeldmateriaal af met de zes jaar durende ontdekkingstocht die Depardon, die het woord pensioen niet eens kent, in het hedendaagse Frankrijk maakte. Depardon zelf weidt hoofdzakelijk uit over de technische kant van het vak. We komen weinig te weten over wat er allemaal door hem heenging toen hij verslag deed van oorlogen en conflicten. De beelden, grotendeels niet eerder vertoond, spreken immers voor zichzelf. Het is illustratief voor Depardons grote bescheidenheid, gebrek aan sensatiezucht en hart voor zijn vak.
