Filmtotaal Recensie
Regie: Denis Villeneuve | Cast: Jake Gyllenhaal (Adam Bell/Anthony St. Claire), Mélanie Laurent (Mary), Sarah Gadon (Helen St. Claire), Isabella Rossellini (Adams moeder), Tim Post (conciërge), e.a.| Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2013
Regisseur Denis Villeneuve is hard bezig een grote naam te worden. De eerste drie producties van de Canadese filmmaker bleven nog enigszins onder de radar, maar na het indrukwekkende Incendies kon hij onmogelijk nog worden genegeerd. Met een Oscarnominatie voor beste niet-Engelstalige film op zak mocht Villeneuve in Hollywood laten zien uit welk hout hij was gesneden. Hij deed dat met verve: Prisoners was een zeer geslaagde maatschappelijk relevante thriller waarin Hollywoodsterren Hugh Jackman en Jake Gyllenhaal misschien wel hun beste rollen tot nu toe neerzetten. Krap een halfjaar later verschijnt alweer een nieuwe film van de veelbelovende regisseur. Hieruit lijken we twee dingen te kunnen opmaken: de man is heerlijk productief (zijn volgende film staat gepland voor begin 2015) en hij deinst er niet voor terug zijn publiek van zich te vervreemden.
Net als Villeneuves vorige twee films balanceert ook Enemy tussen thriller en drama. We volgen universiteitsprofessor Adam, wiens niet bijster interessante leven op zijn kop wordt gezet wanneer hij in een film zijn eigen evenbeeld ziet rondlopen. De dubbelganger in kwestie blijkt een acteur wiens werk niet verder gaat dan enkele figurantenrollen, maar Adam is dusdanig geïntrigeerd dat hij contact zoekt. Hoewel beide mannen het mysterie aanvankelijk nog op logische wijze proberen te verklaren, heeft de kijker waarschijnlijk wel door dat de toevalligheden daarvoor iets te talrijk zijn: de twee lijken namelijk niet alleen als twee druppels water op elkaar, maar hebben ook dezelfde stem, dezelfde baard, hetzelfde handschrift en zelfs een identiek litteken. Adams interesse slaat al gauw om in angst. Helemaal als hij beseft dat hij met zijn toenaderingspoging de doos van Pandora heeft geopend.