Filmtotaal Recensie
Regie: Alex van Warmerdam | Cast: Jan Bijvoet (Camiel Borgman), Hadewych Minis (Marina), Jeroen Perceval (Richard), Alex van Warmerdam (Ludwig), Tom Dewispelaere (Pascal), Sara Hjort Ditlevsen (Stine), Annet Malherbe (Brenda), Eva van de Wijdeven (Ilonka), Pierre Bokma (priester), e.a. | Speelduur: 113 minuten | Jaar: 2013
Alex van Warmerdam kreeg voor elkaar wat zijn Nederlandse collegas decennialang niet lukte. Voor het eerst in bijna veertig jaar dong een Nederlandse speelfilm mee naar de prestigieuze Gouden Palm van het filmfestival van de Franse badplaats Cannes. Het is nog maar de vraag of Van Warmerdam ook maar een seconde wakker heeft gelegen in aanloop naar de prijsuitreiking. De eigengereide filmmaker is wars van conventies en laat zich moeilijk in een hokje stoppen. Juist deze eigenschappen maken de Haarlemmer zon bijzonder filmmaker. De bittere kant van de absurditeit lijkt een steeds grotere rol te gaan spelen in zijn werk, wat al bleek uit de sadistische trekjes van de titelfiguur in Van Warmerdams vorige, De Laatste Dagen van Emma Blank. Deze lijn krijgt een gitzwarte lading in zijn achtste speelfilm Borgman.
Wat de motieven en de achtergrond van de Vlaamse Camiel Borgman zijn komen we ook na bijna twee uur niet te weten. Zijn doel is weliswaar abstract en op het eerste oog behoorlijk zinloos. Zeker is dat overal waar Borgman en zijn handlangers hun gezicht laten zien levens overhoop gehaald en verwoest worden. Zo ook in de chique villa van televisieproducent Richard, zijn gezin en de Deense au pair Stine. Op een dag belt zwerver Borgman er aan met het verzoek een douche te mogen nemen. Hij wordt vriendelijk afgewimpeld, maar Richard gaat compleet door het lint als Borgman informatie over Richards vrouw Marina denkt te hebben. Marina toont meer genade en verschaft de zwerver onderdak in haar tuinhuisje. Zonder het te weten haalt ze het onheil en het noodlot binnen.
