Filmtotaal Recensie
Regie: Sylvie Testud | Cast: Juliette Binoche (Marie Speranski), Mathieu Kassovitz (Paul Speranski), Yvi Dachary-Le Béon (Adam Speranski), Aure Atika (Jeanne), Danièle Lebrun (Denise Bontant), e.a.| Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2011
Nadat ze haar zesentwintigste verjaardag heeft gevierd, wordt Marie wakker in een onbekend appartement met uitzicht op de Eiffeltoren, spreekt een zesjarig jongetje haar aan met mama en ziet haar gezicht er een stuk ouder uit. Wat blijkt? Ze kan zich van de voorbije vijftien jaar niets meer herinneren en waant zich nu een zesentwintigjarige ziel in haar eigen eenenveertigjarige lichaam. Was Marie in de proloog nog een levendige twintiger aan de vooravond van een veelbelovende carrière en een spannende relatie, daar blijkt ze het als veertiger op zakelijk gebied zeer ver te hebben geschopt maar de relatie die ze destijds aanging, is nu een huwelijk dat op zijn einde loopt.
In zijn opzet kan La Vie dune Autre worden gezien als een combinatie van een lichaamsverwisselings- en een tijdreisfilm. Dat resulteert in de eerste helft in tal van situaties die nog een graadje flauwer zijn dan wat we doorgaans zien in deze genres. Zo is het voor Marie natuurlijk een hele schok dat ze zowel een zoontje als een verantwoordelijke baan heeft en dat haar huwelijk op de klippen loopt, maar dat valt blijkbaar in het niet bij het horecarookverbod, de dood van Michael Jackson of het feit dat autos tegenwoordig met een afstandsbediening geopend worden. Bizar genoeg durft Marie niemand in vertrouwen te nemen en gewoon haar aandoening uit te leggen. In plaats daarvan hoopt ze zich overal doorheen te bluffen, wat niet bepaald overtuigend gaat.