Filmtotaal Recensie

Regie: Alastair Fothergill en Mark Linfield | Verteller: Carice van Houten | Speelduur: 84 minuten | Jaar: 2012

Wij mensen moeten altijd het hardst om dieren lachen of zijn het meest door ze ontroerd als ze menselijke eigenschappen vertonen. We willen maar al te graag de beesten om ons heen aan onszelf afspiegelen. Andersom vinden we het heel prettig om onze soortgenoten juist met dieren te vergelijken. Dit komt sterk naar voren in de moderne natuurdocumentaire, die de laatste jaren weer in de lift zit. Door de komst van nieuwe cameratechnieken en het op de huid filmen van de fauna zijn series en films als Planet Earth en March of the Penguins uitermate populair. Het enkel filmen van de beesten in hun habitat en met hun natuurlijke gedrag is niet meer voldoende om een bioscooppubliek te trekken. Er moet een verhaaltje inzitten. Desnoods verzinnen de documentairemakers er wel iets omheen.

Een overdreven staaltje doorschieten in het verzinnen van zo’n verhaaltje komt naar voren in Chimpanzee, al zijn de feiten nog zoals ze zijn. Deze Disneyproductie werd gefilmd in de Taï-bossen in het Afrikaanse Ivoorkust. Oorspronkelijk was het de bedoeling van de documentairefilmers het leven van een jonge chimpansee te volgen, die ze Oscar doopten. Er wordt uitgebreid ingezoomd op de eerste stappen en de ontdekkingstocht van Oscar in het regenwoud. Alles wat de jonge mensaap moet weten leert hij van zijn moeder Isha. De liefde en tederheid stralen ervan af. Oscar leert met vallen en opstaan om te overleven in de jungle. Dan gebeurt er iets dramatisch. Na een felle ruzie met een rivaliserende groep chimpansees, met als inzet een notenboom, komt er een ommekeer in Oscars prille leventje.

Lees verder