Jeroen Berkvens maakt in het veertigste jaar van Paradiso een documentaire die zich grotendeels afspeelt in Paradiso. Berkvens onderzoekt wat artiesten beweegt om op te treden en wat daarvan de gevolgen kunnen zijn. De filmmaker is geïntrigeerd door de wisselwerking tussen artiesten en publiek, het geven en nemen van energie en de effecten daarvan.
Regie: Jeroen Berkvens | Cast: Henry Rollins, Johnny Rotten, Martha Wainwright, Daniel Johnston, Tim Knol, e.a. | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2011
Aan de Weteringschans in hartje Amsterdam, op een steenworp afstand van het Leidseplein, bevindt zich een bijzonder gebouw dat stamt uit het eind van de negentiende eeuw. Totdat het eind jaren zestig door krakers werd geconfisqueerd, is het altijd een kerkgebouw geweest dat toebehoorde aan de Vrije Gemeente. In 1968 was 'Cosmisch Ontspanningspunt Paradiso' een feit. In de roerige punktijd van de jaren zeventig groeide de locatie uit tot een populaire muziektempel. Artiesten roemen de voormalige kerk vanwege zijn bijzondere, maar lastig galmende akoestiek en de intieme sfeer. Iedereen die er wel eens naar muziek geluisterd heeft, zal dit kunnen beamen. Dit werd in de jaren negentig nog eens versterkt toen de ramen weer glas in lood kregen en de herinnering aan de vroegere kerk weer nieuw leven werd ingeblazen. Paradiso is een uniek muziekpodium dat ruim veertig jaar na opening een eerbetoon verdient.
Filmmaker Jeroen Berkvens stelde zich voor de taak om de poptempel op te hemelen. En dat zullen we weten ook. Zijn document, dat hij simpelweg Paradiso doopte, is een haast onophoudelijke stroom aan vluchtige indrukken. Berkvens laat maar teleurstellend weinig zien van de begindagen van Paradiso. De historische beelden die hij oplepelt zijn schaars en smaken naar meer, maar worden er even snel bijgehaald om vervolgens ook weer vergeten te worden. Het is in ieder geval overduidelijk dat het niet de bedoeling was om een chronologisch opgebouwd geschiedenislesje te geven. In beeld verschijnen de vele artiesten die Paradiso met een of meerdere optredens hebben vereerd. Met allerlei soundbites wordt al vlot duidelijk wat voor grootheden het podium in het verleden mochten bestijgen. Het valt niet bij te houden.
