Filmtotaal Recensie
Regie: Dexter Fletcher | Cast: Taron Egerton (Elton John), Jamie Bell (Bernie Taupin), Richard Madden (John Reid), Bryce Dallas Howard (Sheila), Stephen Graham (Dick James), e.a. | Speelduur: 121 minuten | Jaar: 2019
In bijna elk artikel over Elton John-biopic Rocketman wordt de film vergeleken met de vorig jaar uitgekomen Freddie Mercury-biopic Bohemian Rhapsody. Niet heel vreemd: beide films gaan immers over Britse zangers van dezelfde generatie die uitblinken door hun muzikale begaafdheid, worstelen met drank, drugs en hun homoseksualiteit, die een artiestennaam aannemen en hun flamboyante trekken omvormen tot handelsmerk. Daarnaast zijn beide films vernoemd naar de bekendste hitsingle van de artiest in kwestie en waren in beide gevallen de geportretteerde personen betrokken als producent. Alsof dat nog niet genoeg overeenkomsten zijn, delen de films ook nog eens een regisseur. Nou ja, in zekere mate. Bohemian Rhapsody mag dan officieel zijn gemaakt door Bryan Singer, maar het was Rocketman-regisseur Dexter Fletcher die de film na diens ontslag voltooide. Het onverwacht grote succes van Bohemian Rhapsody heeft er in ieder geval toe geleid dat Rocketman op vergelijkbare wijze in de markt wordt gezet.
Toch verschillen de films op één belangrijk punt: Bohemian Rhapsody was een conventionele biopic waarin de bekende liedjes van Queen op gebruikelijke wijze waren verwerkt (studio-opnamen, liveoptredens en achtergrondmuziek), terwijl Rocketman juist een ware musical is die Elton Johns levensverhaal vertelt middels zijn eigen liedjes. Een stijlkeuze die redelijk voor de hand lijkt te liggen, maar opvallend genoeg vrij ongebruikelijk is in dit subgenre. Van Rocketman een musical maken, zorgt ervoor dat enkele narratieve hindernissen wat soepeler genomen kunnen worden dan wanneer er een 'normale' film van was gemaakt. De zweem magisch realisme maakt het bijvoorbeeld een stuk beter te verteren dat onze artiest binnen enkele seconden na het aanschouwen van een liedtekst heeft bedacht hoe deze toekomstige wereldhit moet gaan klinken en deze vervolgens ten gehore brengt alsof het zijn honderdste keer is.
