Filmtotaal Recensie
Regie: Christophe van Rompaey | Cast: Emma Levie (Lena), Niels Gomperts (Daan), Jeroen Willems (Tom), Agata Buzek (Danka), Rifka Lodeizen (Bea), Lisa Smit (Hanna), e.a. | Speelduur: 119 minuten | Jaar: 2011
De Vlaming Christophe van Rompaey trakteerde ons in 2008 op zijn regiedebuut Aanrijding in Moscou, waarin een alleenstaande moeder in de Gentse volkswijk Moscou het hof wordt gemaakt door een onbehouwen en veel jongere vrachtwagenchauffeur. De humor in Van Rompaeys eerste lange speelfilm is van het allooi dat alleen de Belgen kunnen bedenken. Ruw, confronterend, direct, uitermate geestig, maar vrijwel altijd gebezigd door toch wel sympathieke personages met het hart op de goede plek. De Belgen hebben wat humor betreft de laatste jaren een flinke voorsprong op ons kaaskoppen genomen, met geslaagde recente titels als Ex Drummer, De Helaasheid der Dingen en Hasta la Vista!.
Voor zijn tweede speelfilm gooit Van Rompaey het echter over een geheel andere boeg. De humor bij Lena moet je zoeken en ligt misschien enigszins verscholen in de tragiek van de hoofdpersoon. Het zit het Poolse immigrantenmeisje Lena op alle denkbare vlakken tegen. Ze doet denken aan een nog treuriger versie van het meisje in Welcome to the Dollhouse van de eigengereide Amerikaan Todd Solondz. De onopvallende, ongelukkige en te dikke Lena heeft er veel voor over om bij haar leeftijdsgenoten - en dan vooral de jongens - in de smaak te vallen. In de openingsscène zien we hoe ze een schoolgenoot aan zijn gerief helpt in het fietsenhok. Jongens zien haar als een object om hun lusten op te botvieren. Verkering of liefkozing zit er niet in.
