Filmtotaal Recensie
Regie: Darren Aronofsky | Cast: Russell Crowe (Noach), Jennifer Connelly (Naameh), Anthony Hopkins (Methusalem), Ray Winstone (Tubal-cain), Emma Watson (Ila), Douglas Booth (Sem), Logan Lerman (Cham), e.a. | Speelduur: 138 minuten | Jaar: 2014
Van een beetje publiciteit is geen enkele filmstudio ooit vies geweest, zelfs niet als het negatieve aandacht betreft. Vraag het maar aan Mel Gibson. Om Darren Aronofsky's relaas van het verhaal van Noach, zijn ark en de zondvloed was een heleboel te doen. Drie verschillende versies werden aan een gelovig publiek in de Verenigde Staten vertoond, zonder medeweten van de regisseur. Geen enkele versie kon de goedkeuring van de christenen wegdragen. Het verhaal van aartsvader Noach komt ook voor in de Koran en Torah, al is het hier minder gedetailleerd. Ook enkele moslimlanden deden Aronofsky's spektakeldrama al bij voorbaat in de ban. Aronofsky, die hier uitpakt met een voor zijn doen veel te grootschalige speelfilm, had het waarschijnlijk nooit en bij niemand goed kunnen doen. Zijn versie van het geloofsverhaal is een twijfelachtig compromis van Bijbel, filosofische inslag en een hele grote dikke duim.
Bulderend en met veel bravoure start Aronofsky's Noah op. Met de eerste woorden van Genesis waarin er in den beginne niets was en God, hier steevast aangeduid als 'De Schepper' of 'Hij', in zes dagen de aarde in elkaar knutselde. En daarmee ook de mens, met al zijn zonden en gelazer. De duivel in slangengedaante, Eva die de verboden vrucht plukte en haar zoon Kaïn die zijn broer Abel van kant maakte; het zijn beelden die te pas en te onpas in Noachs hoofd en dus in Aronofsky's visie opduiken. Kaïn plantte zich voort als de verdorven tak van de mensheid. Seth, de derde nakomeling van de eerste mensen stond juist voor de goedheid van de mens. Uit hem komt jaren later Noach voort die al als jong jochie wees wordt en het in zijn eentje moet zien te rooien.
