La piel que habito (2011)

Een vermakelijke thriller die speelt met narratieve lagen zoals alleen Almodóvar die kan aanbrengen.

play

7,4 details

120 Min

Thriller
Drama
Horror

Spanje
Verenigde Staten

watchlist

120 Min

Spanje

Sinds z'n vrouw stierf aan de gevolgen van brandwonden die ze opliep in een auto-ongeval, is de alom geprezen plastische chirurg Ledgard (Antonio Banderas) geobsedeerd door het aanmaken van een nieuw soort huid die z'n vrouw mogelijk had kunnen redden. Twaalf jaar later slaagt hij dankzij geavanceerde celtherapie erin deze huid in z'n lab te kweken. Om z'n doel te bereiken heeft hij er geen enkele moeite mee om ethische limieten te overschrijden door menselijke proefkonijnen te gebruiken. Maar dit is niet de enige misdaad die hij zal begaan...

Alt titel: The Skin I Live In
Regie: Pedro Almodóvar
Cast: Marisa Paredes, Antonio Banderas, Fernando Cayo, Elena Anaya, Susi Sánchez, Roberto Ã?lamo, Eduard Fernández, José Luis Gómez, Teresa Manresa, Chema Ruiz, Bárbara Lennie, Jan Cornet, Buika, Ana Mena, Blanca Suárez.
Budget: $ 13.000.000
Opbrengst: $ 5.774.854
Release: 19.05.2011
Release NL: 17.11.2011
Release DVD: 25.09.2012

Filmtotaal Recensie

Regie: Pedro Almovódar | Cast: Antonio Banderas (Robert Ledgard), Elena Anaya (Vera Cruz), Marisa Peredes (Marilia), Jan Cornet (Vicente), e.a. | Speelduur: 120 minuten | Jaar: 2011

Pedro Almodóvar is één van Europas meest vooraanstaande regisseurs. Een echte auteur die regelmatig soortgelijke thema's behandelt, dezelfde ingewikkelde verhaalstructuren terug laat komen en al zijn films van eenzelfde eigen opvallende visuele stijl voorziet. Dat handelsmerk zorgt ervoor dat zelfs een film die niet tot de betere uit zijn oeuvre behoort nog interessant is om naar te kijken. La Piel Que Habito, oftewel 'de huid waarin ik leef/woon' haalt niet het niveau van Todo Sobre Mi Madre, Hable Con Ella of Volver maar is desondanks een zeer vermakelijke thriller.

Almodóvar is niet altijd de gerenommeerde regisseur geweest die hij nu is. Na een aantal korte films in de jaren zeventig maakte de toen ook al openlijk homoseksuele filmmaker zijn eerste lange speelfilms begin jaren tachtig. Deze reacties op het fascistische regime van Franco, pas enkele jaren nadat Spanje een democratie was geworden, deden veel stof opwaaien. De uitbundig soapachtige plots, in vergelijking waarmee zelfs de Spaanse telenovela onderkoeld lijkt, de combinatie van zwarte humor en melodrama en weelderig uiterlijk kenmerkten al snel zijn films. Vanaf de film Matador in 1986 kwam daar ook een vernuftige behandeling van volwassen thema's bij en tien jaar later werd ook Almodóvars visuele stijl verfijnder, waardoor hij uiteindelijk volop gerespecteerd werd.

Lees verder