Filmtotaal Recensie

Regie: Pablo Larraín | Cast: Alfredo Castro (Mario), Marcelo Alonso (Victor), Antonia Zegers (Nancy), e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2010

Tientallen lijken moet Mario op een gegeven moment in Post Mortem door de lange ziekenhuisgangen dragen. Ze liggen allemaal op elkaar op een dolly, die eigenlijk te klein is voor het aantal. Dan valt er een lijk op de grond. Mario stopt, kijkt met een ijzige blik achterom, pakt het lijk op en werpt het met de laatste krachten die hij nog heeft weer op de andere slachtoffers. Welkom in het leven van een eenzame man die verstrikt raakt in een oorlog die de zijne niet is.

Mario werkt in een mortuarium in Santiago, waar hij de opmerkingen van de patholoog-anatoom zorgvuldig uittikt op zijn antieke typemachine. Thuis heeft hij weinig om handen en probeert hij zich niet te laten meevoeren door de eenzaamheid. Al jaren kijkt Mario vanuit zijn raam naar de overbuurvrouw, Nancy Puelma. Als hij haar eindelijk aan zijn eettafel krijgt, lijken zijn kansen te keren. Tot de dag van 11 september 1973. Op die dag, waarop Pinochet middels een staatsgreep afrekent met president Salvador Allende, blijkt Nancy spoorloos te zijn verdwenen. Mario gaat op zoek naar zijn verloren geliefde terwijl hij op zijn werk moet om zien te gaan met de honderden slachtoffers van de rellen in Santiago.

Lees verder