Filmtotaal Recensie
Regie: Guillermo del Toro, Mark Gustafson | Scenario: Guillermo del Toro, Patrick McHale, Matthew Robbins | Cast (stemmen): Gregory Mann (Pinokkio/Carlo), Ewan McGregor (Sebastian J. Cricket), David Bradley (Geppetto), Christoph Waltz (Count Volpe), Ron Perlman (Podesta), Cate Blanchett (Spazzatura), Tilda Swinton (Wood Sprite/Death), Finn Wolfhard (Candlewick), e.a. | Speelduur: 118 minuten | Jaar: 2022
Bij het sprookje van Pinokkio denken de meeste mensen aan de vertederende Disneyfilm uit de jaren veertig. De houten jongen wiens neus groeit wanneer hij liegt zag echter in 1883 al het licht, en het originele verhaal van Carlo Collodi was een stuk grimmiger. Pinokkio was niet de geliefde deugniet maar een vervelende kwajongen en de personages van de vos en kat probeerden hem op allerhande gruwelijke wijze te vermoorden. Het Pinocchio van Guillermo del Toro is gelukkig niet zó duister, maar een donker randje heeft zijn stop-motionadaptatie zeker wel.
Del Toro's Pinocchio speelt zich af in Mussolini's fascistische Italië van de jaren dertig en vertelt het verhaal van een imperfecte vader met een imperfecte zoon. Houtsnijder Geppetto, die rouwt om de 'echte' zoon die hij verloor bij een bomaanslag, snijdt op een straalbezopen avond een houten pop om zijn leegte te vullen. Niet de geromantiseerde Disneyvariant, maar een Frankensteinachtig gedrocht waar de spijkers nog half uitsteken. Uit troost voor de oude man wekt een magisch wezen de pop tot leven en het moraliserende, met levenslessen gevulde avontuur dat volgt kennen we allemaal.
