Filmtotaal Recensie
Regie: Andy Wachowski, Lana Wachowski en Tom Tykwer | Cast: Tom Hanks, Halle Berry, Jim Broadbent, Jim Sturgess, Hugo Weaving, Ben Wishaw, James Darcy, Hugh Grant, Keith David, Susan Sarandon (allemaal diverse rollen), e.a. | Speelduur: 152 minuten | Jaar: 2012
Onze levens zijn niet van onszelf. Van wieg tot graf zijn we met elkaar verbonden in verleden, heden en toekomst. Het motto van het mammoetproject Cloud Atlas wordt in twee krachtige zinnen samengevat door één van de personages. Het is thematisch één van de weinige rode draden die je er feilloos uit kunt destilleren. Een bewonderenswaardig ambitieus filmproject dat een half millennium aan (half) menselijk leed en de zucht naar vrijheid en zijn plaats in het universum samenbalt in bijna drie uur visueel overdonderende cinema. Je zou diep moeten buigen voor broer en (tegenwoordig) zus Wachowski en Tom Tykwer die het hebben aangedurfd om het onverfilmbaar geachte magnum opus van auteur David Mitchell te bewerken voor het grote doek. Bij Cloud Atlas wordt echter vooral het brein aan het werk gezet en niet het hart.
Haast geen recensent ontkomt eraan om toch even kort de uitermate complexe structuur van deze boekverfilming te vermelden. Cloud Atlas is opgebouwd uit zes verhaallijnen die zich afspelen in het wijde globale spectrum van halverwege de negentiende eeuw tot een postapocalyptisch en nagenoeg uitgestorven planeet in de vierentwintigste eeuw. De verhaallijnen worden elk bevolkt door hun eigen personages, die in een incidenteel geval een uitstapje naar een andere periode maken. Binnen de afzonderlijke verhaallijnen wordt bovendien flink geflashbackt. En om het geheel nog ingewikkelder te maken is het geheel gegoten in een iele raamstructuur waar de kijker eigenlijk alleen in de korte proloog en de epiloog enige verwarrende hinder van ondervindt.
