This Must Be the Place

This Must Be the Place (2011)

Never for money Always for love

Sean Penn is geniaal als depressieve rockster op leeftijd die na de dood van zijn vader diens zoektocht naar zijn beul uit Auschwitz voortzet.
play

6,7 details

  • 118 Min
  • Komedie
  • Drama
  • Italië
  • Frankrijk
  • Ierland
118 Min Italië

De excentrieke Cheyenne was ooit een succesvol popster. Muziek maakt hij allang niet meer, maar hij kleedt zich nog dagelijks alsof hij zó het podium op moet. Zijn leven kabbelt voorbij, totdat zijn vader overlijdt. Hij vertrekt naar Amerika en zet zijn vaders zoektocht naar een oorlogsmisdadiger voort. Zijn reis voert hem dwars door het land. Hij ontmoet bijzondere mensen, ontroert ze met zijn wijsheden en grappen en laat ze in verbazing achter. Zelf voelt hij zich meer en meer thuis in het leven.

Regie
Paolo Sorrentino
Cast
Sean Penn, Joyce Van Patten, Harry Dean Stanton, Seth Adkins, Frances McDormand, Peter Carey, Judd Hirsch, Olwen Fouéré, Simon Delaney, Kerry Condon, Shea Whigham, David Byrne, Liron Levo, Heinz Lieven, Eve Hewson.
Budget
$ 25.000.000
Opbrengst
$ 11.790.979
Release
01.10.2011
Release NL
26.04.2012
Release DVD
28.08.2012

Filmtotaal Recensie

Regie: Paolo Sorrentino | Cast: Sean Penn (Cheyenne), Frances McDormand (Jane), Judd Hirsch (Mordecai Midler), Eve Hewson (Mary), Kerry Condon (Rachel), Harry Dean Stanton (Robert Plath), Shea Whigham (Ernie Ray), David Byrne (als zichzelf), e.a. | Speelduur: 118 minuten | Jaar: 2011

Paolo Sorrentino (Il Divo) maakt met het door hem geschreven en geregisseerde This Must Be the Place zijn eerste film buiten Italië. De titel verwijst naar de gelijknamige song uit 1983 van Talking Heads, de kunstacademieband van David Byrne. Het verhaal: Sean Penn als diepbedroefde rockster strompelend door een tragikomisch universum op de tonen van de newwaveklassieker, op zoek naar een oorlogsmisdadiger. Het klinkt geniaal en dat is het ook.

Cheyenne slijt zijn dagen met het zwalken met zijn boodschappentas op wieltjes, het als verdoofd voor zijn plasma-tv staan en het lakken van zijn teennagels. Al vanaf de eerste shots is de toon gezet. De kijker is deelgenoot van de tragiek van een rockster die geen rockster meer is. Het enige wat hem nog een vorm van concreetheid verschafte, is weg. De vijftiger is getooid met een haardos en make-up à la Robert Smith (The Cure) en gezegend met een motoriek, verwondering en algehele misplaatstheid (niet vervelend bedoeld) die aan Ozzy Osbourne doen denken. Met zijn vrouw Jane woont hij in een uit de kluiten gewassen villa in Dublin. Regelmatig wordt hij aangeklampt door jonge fans, nog elke dag wordt hij nagestaard of uitgelachen. Hij doet niks omdat hij niks hoeft te doen. Hij hoeft niets te doen omdat hij kan teren op zijn verleden als rockmuzikant. En rockmuzikant is hij alleen maar geworden omdat de depressieve jongeren van die tijd depressieve muziek wilden horen en Cheyenne and the Fellows dat als de beste konden spelen. Vluchten in nicotine of drugs kan hij niet, omdat hij volgens zijn echtgenote nooit opgehouden is kind te zijn en hij er te bang voor is. Hij geeft geen enkele richting aan zijn leven. Cheyenne leeft het leven alsof hij aan de zijkant staat toe te kijken.

videotrailers & clips

alle artikelen (4)

This Must Be the Place Nieuwsberichten