Filmtotaal Recensie
Regie: Christopher Nolan | Cast: Matthew McConaughey (Cooper), Anne Hathaway (Amelia Brand), Wee Bentley (Doyle), David Gyasy (Romilly), Jessica Chastain (Murph), Casey Affleck (Tom), John Lithgow (Donald), Michael Caine (Professor Brand), e.a. | Speelduur: 169 minuten | Jaar: 2014
Vrij geïnterpreteerd dicteerde natuurkundenestor Isaac Newton in zijn derde wet dat om verder te komen je iets moet achterlaten. Ruimtevaarder Cooper laat zijn twee bloedjes van kinderen beteuterd en boos achter als hij besluit mee te doen aan een ruimtemissie om op zoek te gaan naar een alternatieve planeet voor de aftakelende Aarde. Tijd is relatief, aldus Newtons vakbroeder Albert Einstein, dus een tochtje naar kandidaatplaneet Nummer 1 duurt voor Cooper een uurtje of drie, maar in onze tijdsbeleving meer dan drieëntwintig jaar. Terug bij het basisstation is de baard van medecrewlid Romilly deels grijs gekleurd. Cooper ziet in een paar minuten de videoboodschappen van zijn kids van de afgelopen drieëntwintig jaren. Coopers leven lijkt te hebben stilgestaan, maar dat van zijn familie is ingrijpend veranderd. Dochter Murph is bijvoorbeeld net zo oud als haar vader. Christopher Nolans ruimtevaartepos Interestellar leunt zwaar op de familiebanden. De film doet Spielbergiaans aan en dat is niet verwonderlijk. Oom Steven was ooit zelf bij dit project betrokken.
Het drama neemt dan ook een zeer prominente plek in tijdens de uiteenzetting van Coopers missie. In de iets te lange aanloop worden de fundamenten gelegd voor een nauwelijks te bevatten verhaal, waarin je je het beste maar gewoon kunt laten meevoeren. Het eerste kabbelende uur bevindt zich in een geheel andere dimensie van ongrijpbaarheid dan de krappe twee uur aan actie en innige contemplatie die erop volgen. Cooper is na een traumatische crash en de teloorgang van de ruimtevaart maar de landbouwer gaan uithangen. De aardbol kampt namelijk met een fikse voedselschaarste omdat het ene na het andere gewas met uitsterven wordt bedreigd. Een andere planeet beidt de enige uitkomst maar de mensheid is gestopt met de ruimtevaart. Op school wordt zelfs geleerd dat de maanmissie enkel een slimme propagandazet was. Coopers ultraslimme dochter Murphy denkt signalen door te krijgen vanuit haar boekenkast. Van wie is onduidelijk. Het zijn of de marsmannetjes of de zwaartekracht, maar zelf houdt Murphy het op een geestverschijning. Uit deze stille kracht en een stofstorm weten Cooper en zijn dochter echter wel aanwijzingen te plukken om met een grote omweg naar een ander deel van het universum te reizen.
