Filmtotaal Recensie
Regie: George Miller | Cast (stemmen): Elijah Wood (Mumble), Pink (Gloria), Robin Williams (Ramon & Lovelace), Hank Azaria (Sven), Brad Pitt (Will), Matt Damon (Bill), e.a. | Speelduur: 99 minuten | Jaar: 2011
In het financieel succesvolle en Oscarwinnende Happy Feet uit 2006 werd een pinguïnwereld geschetst waarin elke pinguïn zijn eigen levenslied had en daarmee zijn levenspartner kon vinden. Hoofdpersoon Mumble had dat niet, maar vond zijn levenspartner uiteindelijk via zijn tapdanstalent. Een simpel en duidelijk verhaal. In Happy Feet 2 is het echter lange tijd veel minder duidelijk welke kant het verhaal opgaat. En na afloop van deze rommelige film met mooie, maar vooral schattige animaties en een vracht aan bekende liedjes, weten we het eigenlijk nog steeds niet.
Dit tweede deel, de eerste geanimeerde speelfilm van Dr. D Studio's (opgezet door George Miller en Doug Mitchell, beiden verantwoordelijk voor onder andere Happy Feet en Babe: Pig In The City), begint met een grootse opening waarin honderden pinguïns zingen en een volwassen Mumble zijn draai als tapdanser volledig heeft gevonden. Zijn zoon Erik vindt het allemaal maar niks en wanneer hij zichzelf voor gek voelt gezet, loopt hij samen met twee vriendjes de zojuist vertrokken Ramon achterna. In diens leefgroep ontmoet Erik de vliegende pinguïn Sven van wie hij diep onder de indruk is. Mumble is intussen ook die kant op gereisd om de weggelopen kinderen weer mee naar huis te nemen. Bij thuiskomst blijkt zich een natuurramp te hebben voltrokken: het hele keizerpinguïnvolk is ingesloten door een enorme ijsberg. Mumble zal alles op alles moeten zetten om het volk, waaronder zijn vrouw Gloria, te redden.
