Filmtotaal Recensie
Regie: Felix van Groeningen | Cast: Koen de Graeve (Celle), Kenneth Vanbaeden (Gunther als kind), Valentijn Dhaenens (Gunther), Johan Heldenbergh (Nonkel Breejen), Bert Haelvoet (Nonkel Koen), Wouter Hendrickx (Nonkel Wieken) e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2009
Nederland heeft niet de grootste filmindustrie ter wereld, daar zijn wij ons terdege van bewust. Waar de Nederlandse film echter als klein gezien kan worden, is de Belgische filmindustrie met recht minuscuul te noemen. Slechts negen films van Belgische bodem verschenen er in het afgelopen jaar, zeven in het jaar daarvoor. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de verfilming van een succesvol en bekroond boek als De Helaasheid der Dingen door de regisseur van Dagen Zonder Lief met veel enthousiasme gepresenteerd wordt. Als deze film dan ook nog de Prix Art et Essai op het filmfestival van Cannes wint, is het feest compleet en een Oscarinzending voor beste niet-Engelstalige film het logische gevolg. Helaas weet de film niet aan alle verwachtingen te voldoen.
De Helaasheid der Dingen wisselt beelden van het hedendaagse leven van Gunther Strobbe af met terugblikken naar 1985 toen hij pas dertien was. Het is op deze leeftijd dat Gunther een aantal levensbepalende gebeurtenissen te verwerken krijgt. Zijn leefsituatie is als volgt: hij, zijn vader Celle en zijn drie ooms (nonkels) wonen bij de hoogbejaarde grootmoeder van Gunther. De mannen drinken zich elke dag lazarus in het lokale café onder het motto: God schiep de dag en wij feesten ons er vrolijk doorheen. Deze ongezonde routine wordt doorbroken als een inspectrice van Kind en Gezin langskomt. Het leven van de dertienjarige Gunther lijkt dan opslag te veranderen. Of is dit slechts schijn? Is er wel een mogelijkheid om te ontsnappen aan de helaasheid der dingen?
