Charlie and the Chocolate Factory (2005)

Augustus Is what he eats

Knappe film van Tim Burton, die zijn eigen universum creëert.

play

6,8 details

115 Min

Avontuur
Komedie
Familiefilm
Fantasy

Verenigde Staten
Verenigd Koninkrijk
Australië

watchlist

115 Min

Verenigde Staten

Sjakie, een jongen met een groot hart en afkomstig uit een arm gezin, leeft in de schaduw van de legendarische chocolatier Willie Wonka (Johnny Depp) en zijn mysterieuze chocoladefabriek. Na een lange tijd geïsoleerd te zijn geweest van zijn familie en de buitenwereld, organiseert Wonka een bizarre wedstrijd. Er worden vijf gouden toegangskaartjes in de verpakking van Wonka chocoladerepen verstopt. Wie een van de gouden kaartjes vindt, krijgt een rondleiding door Wonka's ongelooflijke fabriek en de winnaar krijgt een prijs om nooit te vergeten. Vijf kinderen waaronder Sjakie vinden het gouden kaartje. Zij krijgen toegang tot de wereld van de legendarische snoepmaker: een fabriek waar in geen 15 jaar iemand is geweest. Verbijsterd door het ene wonderbaarlijke uitzicht na het andere, wordt Sjakie aangetrokken tot de buitengewone wereld van Wonka in dit avonturenverhaal....

Regie: Tim Burton
Cast: James Fox, Christopher Lee, Johnny Depp, Helena Bonham Carter, Noah Taylor, Deep Roy, Adam Godley, Freddie Highmore, David Kelly, Missi Pyle, Franziska Troegner, AnnaSophia Robb, Julia Winter, Jordan Fry, Philip Wiegratz.
Budget: $ 150.000.000
Opbrengst: $ 474.968.763
Release: 09.07.2005

Filmtotaal Recensie

Regie: Tim Burton | Cast: Johnny Depp (Willy Wonka), Freddie Highmore (Charlie Bucket), David Kelly (Grandpa Joe), Helena Bonham Carter (Mrs. Bucket), Deep Roy (Oompa Loompa) e.a. | Speelduur: 115 min.

Kunt u zich die griezelig symmetrische buitenwijk uit Edward Scissorhands nog herinneren? Die steriele omgeving met die eeuwig gemoedelijke sfeer waarin ieder huis en tuinhek er zo identiek uitziet alsof het lijkt dat er onderling afspraken over zijn gemaakt? Afgezien van het bizarre feit dat zich aan de voet van die wijk op een donkere heuvel een gotisch kasteel bevindt, lijkt er meer aan de hand. Waarom geeft zulke ogenschijnlijke vrolijkheid zon onbehaaglijk gevoel? Alsof achter alle melkwitte glimlachjes een duister geheim schuilgaat. Diezelfde sinistere ondertoon, die te vinden is in Tim Burtons Charlie and the Chocolate Factory, kun je bijna alleen maar omschrijven door het met een andere Burton-film te vergelijken; er is maar moeilijk een vinger op te leggen.

Ze zeggen wel eens dat in Hollywood geen auteursfilms worden gemaakt, maar Burton (Sleepy Hollow, Big Fish) bewijst telkens weer opnieuw dat hij een bijzondere uitzondering op de regel is. Zodra hij als regisseur geen carte blanche heeft om geheel zijn eigen artistieke vrijheden te volgen laat hij dat maar al te graag horen, zoals het geval was bij zijn remake van Planet of the Apes. Hij wond er tijdens interviews geen doekjes om: studio Fox zou zich als een absoluut heerser hebben opgesteld. Dat nooit weer. Burton is inderdaad op zijn best als hij zijn eigen eigenzinnige koers vaart. Dat hij daar af en toe een enorme hit mee scoort is leuk meegenomen. Ook met zijn laatste film kan hij nooit een massapubliek voor ogen hebben gehad, daar is zijn Charlie veel te maf voor.

Lees verder