Stella

Stella (2008)

7,9 details

  • 103 Min
  • Drama
  • Frankrijk
103 Min Frankrijk

Stella Vlaminck groeit op in een café in Parijs. Ze is het kneusje van de klas, maar dank zij de invloed van Gladys, dochter van Argentijnse immigranten, wordt ze zich bewust van haar eigenwaarde. Maar of volwassenen daar respect voor hebben?

Regie
Sylvie Verheyde
Cast
Guillaume Depardieu, Thierry Neuvic, Karole Rocher, Johan Libéreau, Valérie Stroh, Anne Benoît, Benjamin Biolay, Léora Barbara, Mélissa Rodriguez, Laëtitia Guerard, Jeannick Gravelines, Christophe Bourseiller, Nicolas Janny, Christel Dewynter, Yolaine-Anne Gliott.
Release
12.11.2008
Release NL
05.03.2009
Release DVD
09.06.2009

Filmtotaal Recensie

Regie: Sylvie Verheyde | Cast: Léora Barbara (Stella), Mélissa Rodrigues (Gladys), Karole Rocher (Roselyne), Benjamin Biolay (Serge), Guillaume Depardieu (Alain Bernard) | Speelduur: 103 minuten | Jaar: 2008

Je bent elf jaar en groeit zorgeloos op te midden van een liefhebbende meute kroeggangers. Dan komt de dag dat je hele leven op de schop gaat, de dag dat je naar een nieuwe school gaat, de dag dat je ouder wordt. In een dromerige film volgen we Stella Vlaminck in deze belangrijke periode van haar leven. De ontluikende seksualiteit, de vriendschap en liefde, de eerste menstruatie, de poging tot misbruik, maar vooral de ontdekking van de wereld is het belangrijkste thema in deze sterk autobiografische film van de Franse Sylvie Verheyde

Het kan heel dankbaar zijn om met kinderen te werken. Hun natuurlijk spel scoort als vanzelf punten bij de kijker, maar het wordt ook snel aandoenlijk of pathetisch. Gelukkig is dit nergens het geval in Stella, mede dankzij het stille rauwdouwerskarakter van Léora Barbara in de rol van Stella. De beeldtaal is nergens sentimenteel en toch zeer intuïtief, met veel gevoel voor detail en subtiliteit. Het kleurenspel van de film is een schitterend vormgegeven geheel. De bijna overbelichte dromerigheid wordt afgewisseld met de donkere, bruinige kleuren van de claustrofobie van het café als huiskamer, waarin Stella’s wereld deels is gehuld. Deze kleuren vormen filmisch heel mooi het sterker wordende conflict en het contrast tussen de lichte dromerigheid en de ogenschijnlijke, enigszins pijnlijke uitzichtloosheid van de situatie waarin het kind zich bevindt.

videotrailers & clips