Een stel is op zoek naar hun kind, die ze zijn kwijtgeraakt tijdens de tsunami. Hun zoektocht begint in de gevaarlijke Thaise en Burmese wateren en gaat verder in de jungle waar ze terecht komen in onbekende situaties die voor hen zeer gevaarlijk blijken te zijn.
Regie: Fabrice du Welz | Cast: Emmanuelle Béart (Jeanne Belhmer), Rufus Sewell (Paul Belhmer), Petch Osathanugrah (Thaksin Gao), Julie Dreyfus (Kim) | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2008
Wanhoop is een slechte drijfveer. Personen die wanhopig zijn doen soms de raarste dingen omdat ze niet anders kunnen of ten einde raad zijn. Later krijgen ze meestal spijt van hun beslissing, ook al meenden ze in eerste instantie het juiste te doen. De Belgische regisseur Fabrice du Welz presenteert twee wanhopige ouders die zes maanden na de tsunami nog steeds wachten op een teken van leven van hun vermiste zoon Joshua. Zodra ze vermoeden dat hij gekidnapt is, betalen ze enorme bedragen aan diverse onderwereldfiguren om een zoektocht op touw te zetten. Het vooruitzicht is echter weinig hoopgevend.
Vinyan is visueel treffend, maar scoort niet hoog in de emotionele investering in de karakters en zakt daarom halverwege weg in pretenties. Toch zijn er gaandeweg heldere momenten. Zo vertoont het begin van de film abstracte beelden en een oorverdovende soundtrack die de destructieve kracht van de tsunami op een originele manier vertalen en de verstikkende sfeer van de film op gepaste wijze vormgeven. Wanneer het tijd is om zijn personages te introduceren, laat Du Welz het echter afweten en dat is fataal voor de rest van de film. De ouders, gespeeld door Emmanuelle Béart en Rufus Sewell, worden namelijk nauwelijks voorzien van een identiteit. Als de twee zich een weg banen door het wetteloze gebied tussen Thailand en Myanmar blijken ze ondanks hun goede prestaties te tweedimensionaal om ons hun hallucinerende ervaringen met de inheemse bevolking te laten ervaren. Met als gevolg dat we de personages slechts van een afstand blijven observeren.
