Zoeken
Peur

Peur (2007)

6,6 details

  • 85 Min
  • Animatie
  • Mystery
  • Frankrijk
Peur watchlist
85 Min Frankrijk

Zes grote grafische schrijvers en striptekenaars hebben hun nachtmerries tot leven gebracht, door op papier te krabbelen met hun scherpe potloden als scalpels en de kleuren weg te vegen, om alleen de hardheid van het licht en het inktzwart van de nacht over te houden. <br>Hun in elkaar verstrengelde verhalen vormen een uniek fresco, waar angsten, afkeren en dromen werkelijkheid worden, en laten zo de Angst van zijn donkerste kant zien. <br>

Regie
Blutch
Charles Burns
Cast
Guillaume Depardieu, Nicole Garcia, Aure Atika, Louisa Pili, Christian Hecq, Brigitte Sy, Amélie Lerma, Charlotte Vermeil, Gil Alma, François Creton, Sarah-Laure Estragnat, Nicolas Feroumont, Arthur H., Christian Hincker, Lino Hincker, Melaura Honnay, Florence Maury, Adriana Piasek-Wanski, Amaury Smets, Laurent Van den Rest, Andreas Vuillet.
Release
21.10.2007

Filmtotaal Recensie

Regie: Blutch, Marie Caillou, Pierre du Scullio, Jerry Kramski, Lorenzo Mattotti, Richard McGuire, Michel Pirius & Romain Slocombe | Cast (stemmen): Aure Autika, Guillaume Depardieu, Nicole Garcia e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2007

Het Franse Peur(s) du Noir (op het Internationale Film Festival Rotterdam Fear(s) of the Dark) is in wezen een verzameling van zes korte zwart-wit animatiefilms met elk een geheel eigen stijl. Elk van deze doet iets met het concept angst, de één minder letterlijk dan de ander. Ze zijn zo aan elkaar gemonteerd dat het geheel redelijk overkomt als één film, wat vooral komt doordat twee van de zes filmpjes opgesplitst zijn en telkens terug komen. Toch wordt Peur(s) du Noir nooit meer dan de som der delen, en niet alle delen zijn even sterk.

Van die twee door de film heen lopende kortfilms is één goed, maar de ander niet. Blutch (Christian Hincker) levert een sterk stukje Gotisch aandoende animatie, over een altijd gemeen grijnzende edelman die telkens als hij terugkeert weer één van zijn bloeddorstige honden loslaat op onschuldige mensen die zich niet kunnen verweren tegen hun aanvaller. Daarentegen is het steeds terugkerende segment van Pierre du Scullio, bestaande uit abstracte beelden die voorzien zijn van een stem die allerlei ingewikkelde vragen stelt, minder interessant. Het past met al zijn pretenties niet goed binnen de rest van de films.

Lees verder