Filmtotaal Recensie
Regie: John Carney | Cast: Glen Hansard (Guy), Markéta Irglová (Girl) | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2006
Het laatste wat je van een musical verwacht is realisme. In het echte leven barsten mensen nu eenmaal zelden spontaan uit in zang en dans, hoe leuk dat ook zou zijn. Toch is Once dat mythische schepsel: een realistische musical, een film waarin al het gezang en alle muziek natuurlijk en organisch aanvoelt. Het zijn dan ook geen typische musicalliedjes: hier geen bombast, synchroondansen of grootse orkestraties. Het zijn singer-songwriterliedjes, geschreven door hoofdrolspeler Glen Hansard, zanger en gitarist van de band The Frames.
Deze mannelijke hoofdpersoon zingt veel, simpelweg omdat hij straatmuzikant is. Het is niet meer dan natuurlijk dat hij dus ook liedjes over zijn ex geschreven heeft. Op deze logische manier verwerkt hij als muzikant zo zijn gevoelens en drukt hij zich uit in zijn muziek. De vrouwelijke hoofdpersoon is ook muzikant, een pianiste die door haar armzalige omstandigheden alleen maar kan dromen van een eigen piano en s middags bij een muziekwinkel mag spelen van de aardige eigenaar. Zij luistert in de straten van Dublin met plezier naar de liedjes van Hansard, vooral naar de eigen composities die hij pas s avonds durft te laten horen. Hij vertelt haar dat hij om aan geld te komen stofzuigers repareert. Zij heeft toevallig nog een kapotte stofzuiger liggen. Guy meets girl: een klassiek verhaaltje dat zich toch net niet zo afspeelt als je zou verwachten.
