Ik wil nooit beroemd worden

7,1 details

  • 75 Min
  • Documentaire
  • Nederland
75 Min Nederland

'Ik wil nooit beroemd worden', prevelt Tobias. Tobias is zwaar gehandicapt en groot liefhebber van Bach. Vroeger was hij een succesvol cellist. Sinds hij na een hartstilstand uit een coma ontwaakte is hij lichamelijk gehandicapt en begrijpt nog maar weinig. Met archiefmateriaal van optredens, foto's en herinneringen van zijn familie en een goede vriend ontstaat er een beeld van de vroegere Tobias, de cellist. Dit beeld wordt verweven met beelden van Tobias nu, zijn leven in het tehuis voor geestelijk gehandicapten, de gesprekken met zijn moeder en de pogingen hem weer een instrument te laten bespelen. Open en eerlijk spreken familieleden en vrienden over de dilemma's en de vragen waarmee zij zitten.

Regie
Mercedes Stalenhoef
Cast
Tobias Prenen, Rudolf Nottrot, Cilia Prenen, Paul Prenen.
Release
15.06.2006

Filmtotaal Recensie

Regie: Mercedes Stalenhoef| Cast: Tobias Prenen, Paul Prenen, Cilia Prenen e.a. | Speelduur: 75 minuten | Jaar: 2006

Niet-aangeboren hersenletsel. Dat is wat er mis is met Tobias. Een hartstilstand en de daaropvolgende coma beroofden hem op zijn negenendertigste van een goed deel van zijn verstand, zijn emoties en zintuiglijke functies. De cello was zijn leven, maar die kan hij alleen nog bespelen op een kinderlijk niveau. Nooit wordt Tobias beter; alles wordt alleen maar minder. De impact van zijn verslechterende situatie op de familie is enorm. Het wordt voor hen niet gemakkelijker naar gelang de tijd verstrijkt, maar juist alleen maar moeilijker en soms zelfs ondraaglijk: “Met mijn verstand zou ik het niet vreselijk vinden als Tobias dood zou gaan,” zegt zijn oudere broer beschaamd.

De documentaire Ik Wil Nooit Beroemd Worden is een helder en feitelijk verslag van een aantal maanden uit het leven van voormalig cellist Tobias Prenen, jaren nadat hij is ontwaakt uit zijn coma. Tobias leeft in een verpleeghuis, is spastisch en heeft een verminderd verstandelijk vermogen. Alhoewel hij zijn emoties soms nog duidelijk onder woorden weet te brengen, valt hij constant in herhaling en verloopt de communicatie met hem steeds moeizamer. Regisseuse Stalenhoef richt zich vooral op de veranderende manier van omgang met Tobias als broer en zoon: van schok naar acceptatie en van gewenning naar ontmoediging. Er is een leven van voor de hartstilstand en een van er na, maar hoe ga je daar mee om? Je rouwt om het verlies van het oude, maar het nieuwe is ook niet zonder waarde.