Filmtotaal Recensie
Regie: Tony Scott | Cast: Denzel Washington (Doug Carlin), Paula Patton (Claire Kuchever), Val Kilmer (Agent Pryzwarra), Jim Caviezel (Caroll Oerstadt), Adam Goldberg (Denny) e.a. | Speelduur: 128 minuten Jaar: 2006
Déjà vu. Het gevoel dat iets wat momenteel gebeurt, al eens eerder is voorgevallen. Vreemd genoeg bevat Deja Vu slechts één echt déjà vu, en dan ook nog eens eentje dat alleen geïmpliceerd wordt. Denzel Washingtons personage staart aan het einde van de film eventjes licht verbaasd voor zich uit en schudt dan vol ongeloof lachend zijn hoofd. En daarmee geeft hij eigenlijk aan wat de beste houding tegenover deze film is: schudt het ongeloof van je af en geniet van de spannende actiethriller die begraven is onder een flinke berg onzin.
Die onzin komt voort uit de theorie dat déjà vus worden veroorzaakt doordat parallelle werelden elkaar eventjes kruisen of iets dergelijks. De makers van Deja Vu grepen dit geneuzel bij de lurven en gingen ermee aan de haal. Volgens de overlevering in de film zouden wetenschappers in dienst van de Amerikaanse overheid in het geheim per ongeluk een manier gevonden hebben om met een machine vier dagen en zoveel uur in het verleden te kijken op elke willekeurige plek op aarde en vanuit elk mogelijk standpunt. Er kan zelfs door muren heen binnenshuis gekeken worden. Maar omdat het genereren van deze beelden zoveel energie kost, kan er niet heen en weer worden gespoeld en moet er dus wel op het juiste moment naar de juiste plek worden gekeken, anders zijn de beelden waardeloos.
