Filmtotaal Recensie

Regie: Martin Scorsese | Cast: Leonardo DiCaprio (Billy Costigan), Jack Nicholson (Frank Costello), Matt Damon (Colin Sullivan), Vera Farmiga (Madolyn), e.a. | Speelduur: 152 minuten Jaar: 2006

Het kostte regisseur Martin Scorsese ruim een decennium lang om via de veertiende Dalai Lama, een naar verlossing zoekende ambulancebroeder, om New York strijdende bendes en een geflipte Hollywoodproducer terug te keren naar het vertrouwde terrein van de onderwereld. En jawel hoor, bivakkerend op de steeds dunner wordende grens tussen gangsters en overheden komt hij met de meest vlekkeloos uitgevoerde verkenning van schuld en boete sinds het gelauwerde Goodfellas. Scorseses personages schreeuwen en vloeken The Departed overtuigend naar een nieuw meesterstukje.

Het silhouet van Jack Nicholson stapt in een proloog die je direct bij de lurven grijpt, een buurtwinkel van Boston binnen. Daar slaat de gemoedelijke stemming direct om en maakt de vrolijkheid plaats voor ongemakkelijk opgetrokken glimlachjes. Iedereen houdt de adem in, want een man als Frank Costello kun je maar beter te vriend houden. De kassier knikt braaf ja als hij om zijn geld en goederen vraagt. Dan wendt hij zich tot de nog piepjonge Colin Sullivan, die lurkend aan een rietje op de barkruk zit en hem met grote ogen aankijkt. Het geld en wat snoepwaar is voor hem. Vanaf dat moment heeft Costello zijn rat al gerekruteerd en daar kan geen ziel meer wat aan doen. Als je iets wilt bezitten, grijp je het gewoon. “Ik wil geen product van mijn omgeving zijn, de omgeving moet een product van mij zijn.” Met Nicholson heeft Scorsese weer een legendarische filmschurk in handen, eentje wiens ogenschijnlijke jovialiteit ineens kan veranderen in razernij. De acteur zet er zijn tanden in alsof zijn leven er vanaf hangt.

Lees verder