Filmtotaal Recensie

Regie: Géla Babluani | Cast: George Babluani (Sébastien), Aurélien Recoing (Jacky), Fred Ulysse (Alain), Vania Vilers (Mr. Schlondorff) e.a. | Speelduur: 86 minuten

Schrijven over Tzameti vergt een voorzichtige woordkeus. Hoe minder kennis over de plot, des te raker de film. Dan maar zien te prikkelen, met behulp van regisseur Géla Babluani zelf, die op 26-jarige leeftijd de juryprijs op het Sundance filmfestival binnenhaalde en ook op menig ander festival de bezoekers wist te imponeren. Tzameti (‘dertien’) begint verraderlijk nuchter en voert dan langzaam de druk op in een verhaal waarbij je je na ieder frame afvraagt welke bocht er nu weer wordt genomen. De zwart-wit fotografie is al even zakelijk. Het enige dat lichtjes de suggestie wekt dat er mogelijk narigheid op komst is, zijn de telkens in close-up gevatte blikken. Babluani registreert reacties nauwkeurig.

Toch maar een voorzichtige poging dan. Sébastien, een Georgische gastarbeider (Gela’s broer George), repareert een dak ergens aan een strand in Frankrijk. Sporadisch krijgen we een idee van zijn leefsituatie, als we hem ’s avonds huiswaarts zien keren naar zijn familie die telkens hoopt op wat inkomsten. Werkend op het dak vangt hij turbulente gesprekken op tussen de man (die hij betrapt op morfinegebruik) en vrouw des huizes, over het wel of niet aannemen van een schijnbaar riskante klus die middels een envelop wordt aangeboden. Dan overlijdt deze Jean-Francois aan een overdosis en ligt de envelop binnen handbereik. Sébastien, naïef en hongerig naar geld, is zich niet bewust dat hij vervolgens met de envelop ook de doos van Pandora opent. Het begint met een ticket naar Parijs, waarna hij steeds verder afdwaalt in een volstrekt anonieme wereld, waarvan de essentie lange tijd troebel blijft. Dan duikt voor het eerst het getal ‘13’ op.

Lees verder